Jak już pisałem innym tak, ludzie nie potrafią kochać w pewien "za mocno wyidealizowany" sposób.
Jeśli istniej Bóg i jego sługi (które nazywamy aniołami) to najprawdopodobniej ich miłość przebija wszystko co znamy.
Także ludzie raczej by nie umieli tak kochać ale anioły... jest spora szansa że...
Jeśli chodzi o wyrzeczenie poświęcenie Boga i jego anioły oraz ludzi.
Osadzam ten wiersz w rzeczywistości w której Bóg stworzył swoje sługi czyli aniołów z tego co miał pod ręką czyli miłości doskonałej.
Służą mu bo go kochają i tylko tak umieją wyrazić swoją miłość. Służąc mu jak najlepiej umieją, także temu co stworzył czyli sobie wzajemnie oraz... Światu.
Czasem muszą służyć(czyli w ich mniemaniu okazywać miłość) z daleka.
Nie odwołuję się do żadnych mistycznych dzieł w swoim przekonaniu po prostu odnoszę się do powszechnego w kościele katolickim przekonania że Bóg jest miłością i rozwijam je.
Jeśli On jest miłością to wszystko, co tworzy, jest z miłości bo tylko to ma pod ręką że tak powiem.
Ludzie nie zawsze tak będą umieli kochać a poświęcenie i wyrzeczenia w przypadku ludzi... zawsze zadziała zasada co za dużo to nie zdrowo
I Na koniec dodam jeszcze ze rzeczywistość w której osadziłem ten wiersz to moje przypuszczenia, stworzone na potrzeby tego wiersza. Być może jest w tym sporo prawdy ale nie będę się upierał :D

No to żeś mi "przysmarował dżemorem", że mucha nie siada.
Recytacja... W sumie jak tworzę wiersz to w mojej głowie zawsze brzmi jak recytacja. Od niepamiętnych czasów próbuję uzyskać "pewnego rodzaju śpiewność" w wierszu. może zaczyna mi się to udawać :D
Taki tytuł od Ciebie usłyszeć to no... Teraz muszę uważać by "nie osiąść na laurach".
Ok wywalę ten wers

Jeśli mowa o człowieku to się zgadzam. Dużo by pisać o poświęceniu w miłości ale jedno wiadomo na pewno co za dużo to niezdrowo. nawet z tym wyjazdem jego odległością i długością trwania.
Co do aniołów to inna bajka :)

Ostatnimi czasy zauważam ze częściej inspiracji doznaję przez was niż z innego powodu. U Chrisa nie jest fragment lecz wersja pierwotna. Pamiętasz może jak kiedyś o tym rozmawialiśmy o ty że wierszowanymi komentarzami próbuję ominąć portalowe ograniczenie do jednego wiersza dziennie, mówiłem wtedy że te wiersze komentarzowe są niejako wtórne, wychodzi na to że nie wszystkie :D
Zgadzasz się powiadasz... To mi teraz ćwieka zabiłaś bo ja pisałem o takiej istocie abstrakcyjnej do szpiku kości, takim "wyidealizowanym ideale" że aż w oczy kłuje...

Dzięki za konstruktywną krytykę. Po namyśle wziąłem w nawias tak w razie "w"

Ciekawa uwaga, choć pisząc to myślałem o tych prawdziwych aniołach one raz że z miłości stworzone i miłością pełne dwa że tylko u życie im starcza i już "ciupciać" nie muszą. Ale pokazałeś też ziemski aspekt tego wszystkiego. :)