X
na drżącym kolanie
wolny
2022-09-10 23:50
tuż za linią horyzontu
tam gdzie noc nie widzi granic
księżyc pisze listy sine
w zimnym powiewie
bez śladu ani przyczyny
płacze rosą jesienną
podarte sztandary
klasztornych cnót, wiary
ponad głowami
szumią w ciemności
niewidzialnego życia
zasypując sumienia
popiołami nieszczęść
z pustego nieba
schodzą pacierze
prosząc zdrowaśki
do tańca
jak nenufary
łączą się z deszczem
i symetryzują z diabłem
macierze
tu nie pomoże
pogoda ducha
ani paciorki różańca
słowa spisane
na drżącym kolanie
bez nagiej prawdy
nigdy nie ujrzą
już światła
tam gdzie noc nie widzi granic
księżyc pisze listy sine
w zimnym powiewie
bez śladu ani przyczyny
płacze rosą jesienną
podarte sztandary
klasztornych cnót, wiary
ponad głowami
szumią w ciemności
niewidzialnego życia
zasypując sumienia
popiołami nieszczęść
z pustego nieba
schodzą pacierze
prosząc zdrowaśki
do tańca
jak nenufary
łączą się z deszczem
i symetryzują z diabłem
macierze
tu nie pomoże
pogoda ducha
ani paciorki różańca
słowa spisane
na drżącym kolanie
bez nagiej prawdy
nigdy nie ujrzą
już światła
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
5 razy
Treść
6
3
5
2
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
5
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: zielony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Anielska Łza
2022-09-12
Mijające chwile przesuwają się z szelestem jak paciorki różańca w sprawowanych dłoniach. Modlitwy nigdy nie trafiają w próżnię, choć czasem zdaje się nam, że odbijają się głuche od zamkniętych drzwi nieba. Pozdrawiam cieplutko :)
sisy89
2022-09-11
Wynika z tego, że lepiej żyć odważnie. W przeciwnym razie, wszystko, to, co ważne pozostaje w cieniu, bo boimy się ujawnić, siebie, swoje uczucia, nie mamy odwagi zawalczyć o szczęście, więc nas omija... Piękny wiersz, do zatrzymania i zamyślenia.
Pozdrawiam serdecznie :)
Pozdrawiam serdecznie :)
2022-09-12
Odważnie to najczęściej żyją ci, po których nikt by się w ogóle nie spodziewał
Dziękuję za zatrzymanie i pozdrawiam
Dziękuję za zatrzymanie i pozdrawiam
naskraju*(*)
2022-09-11
Powaga i zamyślenie nad słabością człowieka. Jednak słabość nie jest do końca skazana na umieranie. Drży, ale ma mocny fundament na odradzanie siebie na nowo. Dzisiaj słabość nawet w kościele jest wykluczona, tam też jest hierarchia miejsca znaczona.
Pozdrawiam serdecznie
Pozdrawiam serdecznie
2022-09-13
Przewrotność sprawiedliwości i wyniesienia swojej pychy przed " niby przyzwoitym" :))
2022-09-11
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że w takim człowieku kryje się nadczłowiek, który za wszelką cenę ukrywa jego brudne grzeszki a haniebne czyny wymagające potępienia zamiata pod papieski dywan.
Dziękuję za poświęcony czas
Miłej i radosnej niedzieli
Dziękuję za poświęcony czas
Miłej i radosnej niedzieli
Marek Żak
2022-09-11
Dobry wiersz. Bojaźliwi umierają wiele razy, a szczęście sprzyja odważnym.
Pozdrawiam
p.s. Pomorze, ale pomoże:).
Pozdrawiam
p.s. Pomorze, ale pomoże:).
2022-09-11
No tak, można by rzec: ''kto nie ryzykuje nie pije szampana''.
Dzięki za ‘’ps’’ ja z Pomorza więc już tak z automatu pojechałem…
Człowiek myli się bo jest niedoskonały i to nie tylko w wierze.
Pozdrawiam
Dzięki za ‘’ps’’ ja z Pomorza więc już tak z automatu pojechałem…
Człowiek myli się bo jest niedoskonały i to nie tylko w wierze.
Pozdrawiam
Waldi1
2022-09-11
ludzie słabej wiary umierają powoli ... bez nadziei na jutro ... a kościół... to my nie mury ..itd... wiersz bardzo mi się podoba ...
2022-09-11
zawsze znajdzie się w każdym społeczeństwie... ukryta czarna owca lub baran ... w Policji w sądach w szkołach itd ... na pewno przydałby się pręgierz ... by odstraszyć innych ...
2022-09-11
Zgadzam się z Tobą Waldi jak najbardziej, kościół tworzy społeczeństwo nie mury ale czy aby na pewno od środka jest to do końca tak jasne, czyste i oczywiste ?
Wiara to też zaufanie do przedstawiciela, który ją głosi i naucza.
Pod wykrochmaloną komżą nie zawsze uśmiecha się do dzieci biała i niewinna owieczka, często siedzi tam czarny, wyklęty baran.
Dziękuję za podobanie i życzę miłej niedzieli
Wiara to też zaufanie do przedstawiciela, który ją głosi i naucza.
Pod wykrochmaloną komżą nie zawsze uśmiecha się do dzieci biała i niewinna owieczka, często siedzi tam czarny, wyklęty baran.
Dziękuję za podobanie i życzę miłej niedzieli
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
zapach po latach
- Yaro
racjonalizacja uczuć by nie bolało
- AnandaCandrika
Siedząc pod ziemią śni sny o potędze
- tańcząca z wiatrem
Przeznaczenie
- Elżbieta
MILIARD
- michal1975
* (czasem odchodzimy zbyt głeboko...)
- Marta Surowiecka
Czekam
- Chris(*)
ŚWIAT NIEPOKORNY
- Anielska Łza
Trajektoria serc
- melancholychill
Żołnierska mowa część 2
- K. N.(*)
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności