Twoje Wiersze - Płaczące wersy

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

5 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Nicość

cztery godziny temu

To dobry, dojrzały wiersz z silnym przekazem humanistycznym i poetyckim wyrazem cierpienia. Wymaga jedynie drobnych szlifów, by wydobyć pełnię jego siły – szczególnie w końcowych wersach. Masz talent do tworzenia wzruszających, refleksyjnych obrazów, które zostają w pamięci. Wers: „W chaosie wojen otwiera podwoje”
Jest lekko niejasny – kto/co otwiera podwoje? Anioł? Pokój? Warto doprecyzować albo wzmocnić metaforę. Pozdrawiam

LydiaDel

pół godziny temu

Tak, niejasność jet chciana. Niech czytający sobie trochę pogłówkuje. Poza tym, czytelnik ma przestrzeń na własne interpretacje, bo czytając maluje sobie swój własny obraz do mojego tekstu. Tak jak i Ty. I to jest absolutnie w porządku.
Dziękuję za wnikliwy komentarz i serdecznie pozdrawiam.

Krystek

pięć godzin temu

Piękny wzruszający wiersz. W pełni oddaje
ciężar cierpienia i zniszczenia z iskierką
nadziei.
Śle moc serdecznych pozdrowień:)

LydiaDel

pół godziny temu

Tak, to jest tak bolesne, ze historia nie nauczy nas żyć w pokoju. Ci, co prowokują wojny siedzą w luksusowych bunkrach, a innych wysyłają na front. Ludzie giną, cierpią, głodują. Po co, dla kogo? Serdecznie pozdrawiam Krysiu.

Elżbieta

pięć godzin temu

Bolesny temat, a forma realizacji wyjątkowo dobrze wpisuje się w powagę i smutek jego opisania!
5/6
Pozdrawiam serdecznie, Lidio:)⭐

LydiaDel

pół godziny temu

Elu, Ty zawsze znajdzie pasujące słowa. Dziękuję także za gwiazdki i serdecznie pozdrawiam

andrew

ponad pięć godzin temu

Życie, wiara na nowo powstaną.
Do następnego razu.
Tacy jesteśmy. Nie lubimy spokoju.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

LydiaDel

pół godziny temu

Ale my mamy tylko jedno życie do dyspozycji i następnego razu nie będzie z nami. My lubimy spokój, tym na "górze" odbija. Serdecznie pozdrawiam

sturecki

ponad pięć godzin temu

Autorka ujęła w wersy sonetu, jak to w świecie pełnym zniszczeń i bólu, gdzie życie obraca się w gruzy, wciąż tli się nadzieja – jak stokrotki na betonie czy anioł, który czuwa nad mogiłą. To obraz wojny, ale też wołanie o pokój i człowieczeństwo. Z wiersza da się wysnuć puentę, że nawet w największym cierpieniu może zakwitnąć coś dobrego – jeśli tylko nie zgasimy w sobie łez i serca.
6/5

LydiaDel

kwadrans temu

Dosłownie, zachowajmy człowieczeństwo, nawet w okresach wojen i zatargów. Nie bądźmy obojętni na ból i cierpienia innych, co muszą uciekać przed wrogiem. Nikt nie opuszcza ojczyzny chętnie. Albo musi, bo jest ścigany, lub z miłości - a to miły powód. Serdecznie pozdrawiam.