- Podać coś do picia? Zapytała kelnerka.

- Jest coś bez alkoholu? Zapytał.

- Cola, sprite, sok pomarańczowy...

- Poproszę sok pomarańczowy.

Chłopak za chwilę siedział nad szklanką soku i mieszał go słomką.

- Ten sam stolik... ta sama włoska restauracja... Zadumał się.

- Wolne? Usłyszał kobiecy głos.

Obok stała dziewczyna i uśmiechała się. Chłopak poderwał się z miejsca na przywitanie i po chwili siedzieli na przeciwko siebie.

- Jednak jesteś... Jej oczy roześmiały się.

- Hanna... Odezwał się chłopak.

- Zaczekaj... Przerwała mu i ukryła jego dłoń w swoich dłoniach.

- Wiem, że cię skrzywdziłam...

- Wy kobiety łakniecie szczerości, tak dużo o niej mówicie, ale jak dojdzie co do czego nie potraficie jej udźwignąć. Odezwał się chłopak i dodał.

- Poza tym zmieniłem się...

- Ty? Idealista??? Nie wierzę. Hanna nie kryła rozweselenia.

- Może teraz mam czarne piórka. Chłopak przymrużył oko.

- Jednak przyszedłeś... nie nakrzyczałeś na mnie, a w twoich oczach nie ma nienawiści...
Proszę cię o jeszcze jedną szansę...

Chłopak spuścił wzrok i wbił go w stół. Hania wstała, powoli obeszła stół i usiadła obok przyjaciela. Po czym położył głowę na jego ramieniu. Chłopak znieruchomiał i po chwili przytulił ją swoją głową.

***

- I co było dalej??? Michael dopytywał się Anioła Stróża.

- Siedzieli tak w milczeniu i chłonęli każdą chwilę... choć dzieliła ich przepaść. Odparł Anioł.

- Rokowania? Zapytał Michael.

- Trudne. Chłopak jest bardzo poraniony, ale wykonał pierwszy krok i przyszedł na spotkanie.

- Mhm. Mruknął Michael. Jak wiesz tylko Najwyższy ma wgląd w Księgę Przeznaczenia. Ale będziemy ich obserwować i czuwać nad nimi.

- Oczywiście Archaniele. Odpowiedział Strażnik.