w regale obok klasyków zawsze stała
kartka z grafiką Matka Boska Powstańcza
szerokim płaszczem otula martwego
tkanina zamiast lilii symbolami
Armii Krajowej ozdobiona
na czepcu kotwica i Polska walcząca

w ramionach nie trzyma Dzieciątka Jezus
macierzystym gestem osłania ciało
poległego żołnierza o płowych włosach
hełm z AK osunął się z głowy
trzyma się jeszcze na pasku
współczesna pieta

ofiara jakich tysiące w Warszawie
pierś przepasana sznurem z nabojami
tylko trzy tak mało ich było
w mdlejącej dłoni karabin
oparty na półksiężycu nie ze srebra
ale z szaty Niepokalanej

jej twarz zatroskana
młode życie umyka
zabierze go do nieba
za nim pójdą szeregi
na barykadach i w piwnicach
pobrzmiewa modlitwa

sierpień tysiąc dziewięćset czterdzieści cztery
krwią i krzyżem naznaczony
w czasie wizyty duszpasterskiej
pod wizerunkiem Madonny pochylił się duchowny
sam był partyzantem
ostatnie namaszczenie nie było mu obce