wąskotorowa
naszej kolei
jak życie wąskotorowej
demony
tak dobrze znane
wykreowały
wraz z duchem czasu
strzeżony zazdrośnie
rezerwat
dla niespełnionych marzeń
na torach
zanikających
w trawie i śmierci pośpiechu
ustawiły fantomy maszyn
parowozy
i wagoniki
drezyny depresyjne
mchem
porosłe zwrotnice
hangary opustoszałe
dziś koczowisko
bezdomnych
swojego nieszczęścia kowali
a nam zabłąkanym
podróżnym
w czasie tu odzyskanym
gdzie semafory dla wspomnień
i marzeń
na zawsze już uchylone
czas ruszać w podróż
najdalszą
nawet tę bez powrotu
niechby nawet
boleśnie
wąskotorową
w miasteczku jak
senny rytuał
noc ze zmarłymi
niemi
jak oni kiedyś będziemy
wszak sen jest też
ich schronieniem
i trwaniem
jakby na stacjach
domyślnie docelowo
wieczyście
wąskotorowych
sny nieprześnione
o świcie
bledną mijają chłodem
znów jednak
nocy kolejnych
dudniąc nadciągają
jak dyszące
z wysiłku parowozy
jak wagoniki
naszej starej
wąskotorowej
z potrzeby serdecznej
wracamy
na ścieżki cmentarne
tak znane
groby przyjaciół
witamy znicz
serca paląc
klęcząc ze łzami
wdzięczni
nawet za smutek
wspólny piękny
kiedyś na czynnym
i życia pełnym
dworcu
wąskotorowej
na łąkach wrzosów
lirycznych
wzruszeń młodości
majowe szczęście
nie w nasze ręce złożone
zamarło
wspomnieniem zamglonym
tak stała się
dziś własnym cieniem
i ta stacyjka
przedwojennej
kolei wąskotorowej
może ktoś tak ją zobaczy
jak cmentarz
własnej przeszłości
te rdzewiejące na szynach
onieśmielające gości
parowozy wagony
jeszcze dziś
po dekadach
groteskowym swym wdziękiem
transcendentnie
wąskotorowym
z pewnością
graniczącą z nadzieją nawet
sam Pan Bóg w porze
ewangelicznie wieczorowej
stacyjki dogląda z uśmiechem
nieomal zagadkowym
potrójnie metafizyczny
z wierszami Trakla
pod pachą
wsłuchany w szept De profundis
poety
na wąskotorowej
jak wsiąść do
wagoników
zapamiętanych z dzieciństwa
ciągniętych przez parowozy
wcale nie takie małe
ożywiane ogniem i dymem
do dziś nieumarłym
wspomnieniem
budzących nadzieję ton stali
kolei
wąskotorowej
a może uniosłyby nas
jeszcze
w podróże
dalekie spełnione
wagony niebiańskie
jak eter
tej cudnej
parowozowej
nie całkiem jeszcze
przecież
nieumarłej
wąskotorowej
2019
https://images92.fotosik.pl/635/91d3d3ce831eb3b0med.jpg
Ocena wiersza
Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: czerwony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Ciekawie napisałeś. Pozdr
Autor poleca
Autor na ten moment nie promuje wierszy
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności