Jest jeszcze niebotyczny - czyściec,
chcesz, odwiedzisz w mojej asyście.

Pozdrawiam Piotrze, a monogamia seryjna Ci nie odpowiada?

Świetnie przedstawiłeś ogrom przeróżnych emocji, które targają człowiekiem na co dzień. Poszukujemy, próbujemy zrozumieć, nawet nie świat, a siebie po prostu, bo okazuje się, że to właśnie my sami dla siebie jesteśmy największą zagadką. W Twoim wierszu przeplata się akceptacja przeszłych błędów z nadzieją na lepsze dni - to dobre tory dla życia. Ileż to razy człowiek przed lustrem widział kogoś, kogo nigdy nie chciał, i ile razy następnego dnia patrzył w to samo lustro i widział już ten obraz przez pryzmat zrozumienia. Trzeba dawać sobie szanse. Błędy były i będą, bo nie da się inaczej żyć. I tak jak piszesz - "na pewno zdążę /ulepić siebie/, nim siebie pogrążę" - na pewno, Piotrze! Cudny, emocjonalny, wrażliwy wiersz. I okropnie szczery!

No i powiem Ci, żem zawsze czuła od Ciebie uwielbienie życia co by się nie działo, Ty masz w sobie siłę choć lubisz ponurzać się w emocjach, które pozwalają Ci poukładać się wewnętrznie. Wbrew pozorom to optymistyczny tekst i raczej kokieteria niż ujmowanie sobie bo Ty wiesz, że czasem trzeba się odczepić od siebie samego, postępujemy jak umiemy najlepiej na dany moment, w warunkach danych na tenże moment. Potem można sobie gdybać i rozstrząsać ale można już tylko wyciągać wnioski. Masz ze sobą deal ale jak będzie? Takie jakie będą warunki, możliwości, chęci i jakieś tam jakieś a i błądzenie rzecz ludzka ale nie może ciążyć... świetna rozkmina myślącego, czującego, inteligentnego mężczyzny choć i mi tu niedaleczko😊

Piotrze widzę że targają Tobą różne emocje. Z poetyckiego punktu widzenia to jest wspaniałe ponieważ podoba mi się takie targanie w Twoim wykonaniu.
Pozdrowionka 5+

Lubię Piotrze te Twoje zapiski z życia , w których przekazujesz prawdę o towarzyszących Ci emocjach i doznaniach . Dylematy - kto z nas ich nie ma . Ważne , by posiąść umiejętność stawiania sobie pytań i podejmować próby odnalezienia na nie odpowiedzi . To dobry kierunek .

Pozdrawiam serdecznie ;-)

Każdy z nas spogląda w lustro. I uwierz, zapewne nie jeden raz każdy widział w nim odbicie bałwana. Nie da się w 100% kontrolować swojego życia. Nie na wszystko mamy wpływ. I nikt nie jest idealny. Podoba mi się Twój wiersz.
Pozdrawiam serdecznie 🙂⭐

Czasem jesteśmy częścią pękniętego lustra,które kiedyś ktoś poskleja.Mimo ,że będą na nim rysy , będzie lepsze,inne,odmienione.Nigdy tak do końca nie będziemy idealni i warto o tym pamiętać,gdy dosięgną nas czarne myśli znad chmur niepewności,które nad nami krążą.

Zostawiam ⭐ i serdeczności wielkie

Twój wiersz wykorzystuje znany w literaturze motyw rozmowy z samym sobą przed lustrem. To jest i łatwe w ujęciu i trudne – właśnie przez to, że powszechne w pisarskim użyciu. Ty zrobiles to po swojemu i bardzo dobrze.

Peel w Twoim wierszu zdaje się pytac sam siebie o własną tożsamość. Kim jestem? – brzmi nie zadane wprost pytanie. Wydaje się też, że podmiot liryczny zbliża się do momentu przełomowego w swoim życiu. Zakładam, że chodzi tu o życie wewnętrzne, duchowe, a nawet wręcz o jego stosunek do wiary. Można by wywnioskować również, że peel jest dość ugruntowany w opinii o sobie: że oto poradzi sobie z przeciwnościami, że pokona w sobie wątpliwości, że z własnej inicjatywy zrobi krok na przód. Można jednak dostrzec też sformułowania, które orzecza tej pewności siebie: "jeśli będę chciał", "wymowki", "wkrótce". Zdaje się też, że peel z wiersza rozmyśla o sobie w odniesieniu do rzeczywistości metafizycznej: niebo i piekło.
Nie dowiadujemy się z wiersza jak tocza się dalsze losy peela. Możemy natomiast snuć bardzo swobodne interpretacje i domysły, bo i kto nam zabroni. Faktem jest, że Twój peel znajduje się w bardzo ważnym momencie własnego życia. Dzieje się tu w nim – może nawet nieuświadomiony sobie jeszcze przez niego – przełom w przeżywaniu własnego życia.

Jeszcze kilka słów spoza wiersza, ale dotykających tematem tego, o czym napisałeś. Trochę rozumiem Twojego peela. Doświadczyłem w swojm życiu takiej sytuacji, że spadłem na same dno siebie. Tu już nie było żadnych kolejnych drzwi. Tylko schody: jedne w górę, drugie w dół. Napisałem kiedyś dramat w trzech częściach pt."Schody piekła". Rozprawiałem się tam w zawoalowany sposób z własnymi wyrzutami sumienia oraz ze złem świata. W tamtej sytuacji uświadomiłem sobie, że nie mam żadnej mocy stwórczej w stosunku do swojego życia. Jedyne, co przyszło mi na myśl to pomodlić się. Po 15 latach również dosłownej walki z Bogiem, padłem na kolana i powiedziałem: Ratuj! Bo ja jedynie umiem wszystko zepsuć. Ty możesz wszystko...
I faktycznie On może wszystko. Pewnie vzasem zauważasz w moich tekstach, że znajduje się w zupełnie innym punkcie mojego życia. Dziś nie staram się go stwarzać dla siebie, ale przeżywam je jako dar, który otrzymałem w momencie poczęcia i narodzin, a który odnawia się z każdym kolejnym oddechem. To takie małe świadectwo realnego doświadczenia, które stało się moim. Może się to komuś przyda, a może nie.

Twój wiersz Piotrze jest ciekawy. Pisałeś niedawno komuś, że nie masz weny. No, chciałbym mieć taki przejaw braku weny jak Ty w tym wierszu. 🙃 Pisujesz ciekawe wiersze. Czasem pouczające, czasem flirtujace z filozofią, czasem zaczepne, czasem zabawne, czasem romantyczne. Po prostu czy się z tym będziesz spierał, czy nie – jesteś poetą. Cieszę się z tego powodu. Hej ho! 🙋‍♂️😃

Bardzo dobry, szczery tekst. Chyba Twój najmocniejszy. Wiele osób może się z niektórymi,,wadami" utożsamiać. Ważne jest mieć ich świadomość, z dążeniem do poprawy to już różnie, większość stopuje ,,kara boska":) widzę, że też grasz w piekło - niebo.
Dobry wieczór Piotr;)

Jakoś mnie to wszystko czytam i się lekko smucę
Bo ja mam podobne przemyślenia

życie to droga ... każdy z nas ma wybór ... ja lubię wiśnie więc nimi się delektuję ... jak ich zabraknie sięgnę po coś ... co będzie pieścić moje podniebienie ... lecę zawsze w stronę dobrego ...

Myślę, że jesteś dla siebie zbyt krytyczny i nadmiernie chcesz się kontrolować, przyglądać, widzisz kogoś, kogo stworzyła Twoja wyobraźnia! Rozkmina całkiem zbędna! Ale wiersz jest ok!
Serdeczności Piotrze jak zawsze ode mnie:)⭐

Piotrek. Twój wiersz zaczynam od klipu. Wiem, że mnie zaskoczysz. Lubię to. I się nie zawiodłam.
A wiersz...skoro kartki w koszu wylądowały, po co komentować. Zaiste jest świetny.
Mam tylko nadzieję, że obcy bałwan się w lustrze nie pojawi...
Dobrej nocy Piotrze

Mocno osobiste refleksje. Dobrze, że jesteś ze sobą po słowie, może nie pokój a jakiś rozejm pomaga na co dzień. Pozdrawiam.