DUBROWNIK
Mianownik:
Nie potrzebny nam przewodnik,
już tam byłem, znam Dubrownik.
Dopełniacz:
Jak z tego wiersza wynika,
dotarłem do Dubrownika.
Celownik:
Poddany urokowi,
składam hołd Dubrownikowi.
Biernik:
Nie zniszczył wojenny szkodnik!
Nadal cały jest Dubrownik.
Narzędnik:
Zwiedzałem, miast leżeć bykiem,
zachwycony Dubrownikiem.
Miejscownik:
Oh, zabytków jest bez liku
w starym grodzie Dubrowniku!
Wołacz:
Zdeptałem tu każdy chodnik.
Piękny, piękny jest Dubrownik!
Bogumił Pijanowski