Samotna Róża i Mały Książe
Zostałaś się sama
Wzgardzona przez tego który stracił wzrok
On się jednak opamięta
Zrozumie swój błąd
I wróci do Ciebie
Może już dziś a może za rok
Ty z nadzieją czekaj
Gdyż człowiek jest słaby
Zrozumieć go trudno
Uwierz w to
Iż nadejdzie jeszcze Wasze jutro
Róża więc czekała w obawach swych drżąca
A Mały Książe błąkał się bez końca
Zdobywając mądrość w tym ogromnym świecie
I pojął w końcu to o czym Wy już wiecie
Że samotność nikomu nie służy
Po długiej wędrówce wrócił do swej Róży
I podsumowanie krótkie do Samotnej róży.
I po cóż Ci było przemierzać przestworza
Błąkać się po górach, pustyniach i morzach
Kiedy Ona samotna tu na Ciebie czeka
Z wymówką, że jest sama, że przed Nią uciekasz.
Ot zwyczajnie - jak to kobieta.