Twoje Wiersze - Wsłuchując się w ogień

Wsłuchując się w ogień

wolny

2025-10-23 01:43

Pomruk istnienia gdzieś na końcu świata
Zadymiony pejzaż zmęczenia
Jak gdyby nie było jutra

Pod ciężarem liści
Uginam się w kulturalnym skinieniu
Dłoni jednak całować nie będę

Dzisiaj wyjątkowo szybko i bez ogródek
Pozwolę wbrew oczekiwaniom się pożegnać
Jakby jutra miało nie być

Ostatnią zabawkę spalę
W imię miłości
Do siebie samego

Obserwując proces przemijania
Uronię jedną łzę
By móc zacząć od nowa

Pozwól dzisiaj mi słuchać
Strzelania nadziei
Pozwól mi odejść
Niezapamiętany

autor

jax28

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Larisa

2025-10-26

Interesujące, nietuzinkowe pisanie...
Jest coś w Twoim wierszu, co przyciąga uwagę czytelnika jakaś metafizyczna nić. Wersy poruszają. Z jednej strony jest wyczuwalne napięcie/emocje poddawane analizie rozumu, a z drugiej coś na kształt rezygnacji... wycofania.
Puenta wymowna i niejednoznaczna wbrew pozorom.
Na własny użytek czytam ostatni wers w narzędniku *niezapamiętanym, wtedy odbieram puentę jako; "pozwól mi odejść"... (być/pozostać) niezapamiętanym.
6/5.
Serdecznie pozdrawiam i gratuluję wiersza!

jax28

2025-11-01

Dziękuję bardzo za ocenę i komentarz

Monia

2025-10-23

Bardzo ładny refleksyjny wiersz pozdrawiam serdecznie 😉

jax28

2025-10-23

Dziękuję bardzo za komentarz. Pozdrawiam

JoViSkA

2025-10-23

Bardzo interesujący wiersz głęboką refleksją nad zmęczeniem, pożegnaniem i poszukiwaniem nowego początku. Ukazuje proces radzenia sobie z trudnościami, akceptacji siebie i nadziei na lepszą przyszłość. To wezwanie do uwolnienia się od przeszłości, do znalezienia siły w sobie i do otwarcia się na nowe możliwości.
Pozdrawiam serdecznie :)

jax28

2025-10-23

Dziękuję bardzo za komentarz. Pozdrawiam

sturecki

2025-10-23

Pożegnanie – ale, nie z życiem, lecz z jego ciężarem. Bo czasem spalenie wspomnień to jedyny sposób, by zrobić miejsce dla nadziei. A jak ogień trzaska, to znaczy, że jeszcze coś w nas chce żyć.
6/5

jax28

2025-10-23

Dziękuję bardzo za komentarz. Pozdrawiam

Pokaż mniej

Logowanie

Wsłuchując się w ogień

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji