Kijem po pierniku

Miasto w piernik obrasta
Nie jest to gatunek ciasta

I nie jest to przymuszenie
Tylko dla miasta obciążenie

Bo jak tyle piernika zjeść
Skoro jest niejadalny

Jak takiego botanika znieść
Choć okazuje się lapidarny

Konsekwencje i intencje
Możliwości i zażyłości

Było, będzie, w którym rzędzie
Stało, wstało i zostało

Piernik nie odpadł
Piernikowi się chciało

Opanować głowy ludzi
Umysł mówi, mnie to nie szkodzi

Opanować i nie licować
Dusza mówi, muszę się schować

Rozrasta się,
Piernikiem obrasta

A Ty przed oczami
Masz smak tego ciasta

A to o Ciebie chodzi
Urbanizację piernika, która zaszkodzi

I zmieni Cię w taki twór
Co nie rozpozna polskich gór

Co nie rozpozna polskiego morza
Ani naszego Daru Pomorza

Bo co z piernika powstaje
Piernikiem się staje

A kto piernikiem walczy…
No dobra, powiem, starczy

Ale wiesz czym mi się odbija
Bez mówienia, chyba użyję kija

//Marcin z Frysztaka
wilusz.org