Przemyśl to miasto zbudowane
na siedmiu wzgórzach jak Rzym
pełen zabytkowych fortec
kościołów cerkwi i twierdz

San przez pokolenia spokojnie płynie
spaceruję z Zołzą z nią tu nigdy nie zginę
słońce czerwcowe jest znośnie
jak żona w całej podróży

czuję się przy niej swobodnie
nawet mogę się odezwać
do przypadkowych ludzi

bo w domu buzię otwieram
jedynie przy jedzeniu i na stojąco
wchodzę pod dywan

w trakcie obiadu na zabytkowym dworcu
gdzie niegdyś Austriacki Cesarz
się zatrzymał wiersze poeci recytują

nawet żebrak przystanął
by posłuchać poezji życiem pisanej
skorzystał z obfitego obiadu
i uronił łezkę

dania były smaczne
kawior cebula pomidory
kaszanka pasztet z przygodnego kota
gulasz wołowy ze starego kurczaka

kelnerki stanęły na wysokości zadania
oczy było na czym zawiesić
piersi jak wydmy nad Bałtykiem
o pośladkach już nie wspomnę

bo Karol organizator uszu mi natrze
ten moment wykorzystałem
po raz pierwszy w życiu
przytuliłem się do żony