X
Popiół.
antyczny
2023-12-21 00:03
Uschłe gałęzie, odbiciem mej duszy,
skruszone łamliwe, serce me również.
Stoją samotne wiatr targa i niszczy,
co piękne za życia, tak życie zabija.
Pozwoli upada, próchnieje od środka,
me szczęście odeszło, w mym środku spalone.
Leży i gnije, powraca skąd przyszło,
w proch się zamieni, tak skończę za życia.
Plac pusty zostanie, drzewa już nie ma,
tak pamięć odejdzie, życie to ściema.
skruszone łamliwe, serce me również.
Stoją samotne wiatr targa i niszczy,
co piękne za życia, tak życie zabija.
Pozwoli upada, próchnieje od środka,
me szczęście odeszło, w mym środku spalone.
Leży i gnije, powraca skąd przyszło,
w proch się zamieni, tak skończę za życia.
Plac pusty zostanie, drzewa już nie ma,
tak pamięć odejdzie, życie to ściema.
