Uschłe gałęzie, odbiciem mej duszy,
skruszone łamliwe, serce me również.
Stoją samotne wiatr targa i niszczy,
co piękne za życia, tak życie zabija.
Pozwoli upada, próchnieje od środka,
me szczęście odeszło, w mym środku spalone.
Leży i gnije, powraca skąd przyszło,
w proch się zamieni, tak skończę za życia.
Plac pusty zostanie, drzewa już nie ma,
tak pamięć odejdzie, życie to ściema.
Wiersz smutny, pełen bólu i braku radości ... czasem taki czas przychodzi - często po Coś i dla Czegoś ;)
Pozdrawiam
( ps. sugeruję poprawić pruchnieje na próchnieje)
Dziękuję za opinię. Wiersze przeważnie piszę o 2 w nocy kiedy mam najwięcej energii a szybkość powoduje to że robię błędy ortograficzne. Dziękuję jeszcze raz i poprawię ten ewidentny błąd. Pozdrawiam.
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.