Była w mej młodości piosenka i serial 7 stron świata , może twoje 3 to te zgubione z tych siedmiu.
Pozdrawiam.

Zachoród to takie miejsce, gdzie nikt nie umiera po prostu, nie ma starości, jak Tina Turner, która nie wiadomo dlaczego w krótkiej sukience nagle się zdematerializowała.
Uśmiech w każdym miejscu, także i wobec jak mówią największej naszej tragedii narodowej po Katyniu, oczywiście nie jest na miejscu. Inne może porównania są dla mnie mniej jasne.
Ogólnie - tak, nic jakby nie jest tak, jak być powinno. Pzdr.

Nic już nie jest takie jakie było, więc może jednej strony świata ubyło, cóż przykra to konstatacja, ale tak się zdarza, gdy zachwiana równowaga w świecie.
Pozdrawiam serdecznie:))⭐

Trójświat jednak nie istnieje.
Świat makroskopowy ma cztery wymiary; x, y, z oraz t. Xyzt= czasoprzestrzeń.
Według teorii strun istnieje co najmniej 10 wymiarów, a bozonowa teoria strun dodaje ich 20.
Pozdrawiam:)⭐️

w świecie, gdzie stara nazwa już nic nie znaczy,
w świecie, gdzie zapomina się znaczenie wielu słów
w tym świecie powstają nowe
czy nabiorą tego samego znaczenia
czy zastąpią stare wyrazy
okaże się w świecie, w którym nas już może nie być

Jakiś taki straszny ten wiersz. Trzy strony świata i to takie dziwne.. zupełnie jak po jakiejś zagładzie. Jak dla mnie za bardzo zagmatwany i budzący niepokój, ze nic nie jest na swoim miejscu..

Wiersz pełen metafor ale wciągający. Co do treści to chyba jednak opisałeś cztery strony a potem piszesz o trzech. Ciekawi mnie o czym myślałeś gdy to pisałeś bo to może mieć głębsze znaczenie ale i może to być równie dobrze grzeczna zabawa słowami. Pozdrawiam z uśmiechem:)))

Hm. tego czwartego kierunku mi brakuje. Ja nie daję sobie rady z chaosem. Dla mnie te trzy strony brzmią trochę nielogicznie. Jak wóz na trzech kołach, ale to trzecie koło przynajmniej na środku, bo się wykolei. Jak już, to pamietajmy o kierunku w górę (kosmos) i wgłąb ziem, do jądra. Rozumiem, potrzebujesz trzy kierunki do tekstu, ale widzę tu dwie ręce i jedną nogę. Czyżby świat w krzywym lustrze? No, zatrzymałeś mnie Twoim tekstem, i to się liczy. 5/5 Serdeczności

Muszą być cztery i koniec! Nie można zapomnieć oty, co dzieje się na wschodzie... Pozdrawiam ciepło dobrego dnia 🌞

Cztery strony świata zostały "wynalezione" jeszcze przez pierwotnych ludzi. Były ściśle powiązane ze słońcem. Wschód - to kierunek, gdzie było je widać, kiedy się pojawiało; zachód - gdzie znikało po dniu wędrówki; południe - kierunek, w którym górowało i północ - kierunek przeciwny, gdzie było (niewidoczne) w nadirze. Te cztery kierunki tworzą dwie osie północ - południe i wschód - zachód. Oczywiście dla orientacji w terenie można wyznaczyć zupełnie inne kierunki i osie (aczkolwiek wygodniej i jednoznaczniej jest z dwiema osiami niż z trzema), jednak oddzielenie stron świata od położenia słońca tworzy wrażenie bałaganu. Ludzie w świecie "trójstronnym" byliby (przynajmniej na początku) zdezorientowani i zagubieni, Dla mnie wiersz mówi o rozsypaniu się wartości po zanegowaniu jakiegoś pewnika (w tym wypadku pewnikiem tym był codzienny wschód słońca).

Wiersz porusza tematykę czasu, przestrzeni i wojny, tworząc surrealistyczny, niemal apokaliptyczny obraz świata. Zaczyna się od wschodu, który zniknął, a dzień staje się czymś nieokreślonym – nie ma początku, a jasność jest już obecna, jakby nie było potrzeby pytania o nią. Ta subtelna zmiana rzeczywistości wskazuje na utratę poczucia czasu i sensu, na coś, co zostało pozostawione za "nieistniejącą granicą". Kolejne fragmenty wprowadzają kolejne strefy – "ZACHORÓD", gdzie słońce umiera bez hałasu, a przeszłość znika w milczeniu; "LODOMROK", gdzie zimno i bezruch stają się jedyną prawdą, a światło jest jedynie pękającą iluzją; oraz "SŁONEJSK", miejsce pełne sprzeczności, gdzie ziemia paruje, a ludzie śmieją się bez powodu, nie wiedząc, dlaczego. Każda z tych krain przedstawia inny stan rzeczywistości, w którym czas, przestrzeń i emocje zyskują nowe znaczenia. Symbolika "trzech stron" zadaje pytanie o sens pełni, pytając, czy świat może być pełny, gdy niczego się nie pamięta. Wiersz zmusza do refleksji nad naturą ludzkości, jej skłonnością do zapominania, niemożnością odnalezienia początku i końca, a także nad pytaniem, czy mniej oznacza pokój, czy raczej utopijną iluzję. Poprzez swoje niejednoznaczne obrazy, zmusza do zastanowienia się nad współczesną rzeczywistością, w której wartości i granice są płynne, a sens życia nie jest już oczywisty. To wiersz pełen pytań, które nie szukają odpowiedzi, ale raczej odkrywają głębszą, nieraz niepokojącą prawdę o naszym świecie.

Jak mówił klasyk: uwielbiam zapach napalmu o poranku.

Ciekawe rozważania bajkowo filozoficzne, wydobywające ze stron inne niż dotąd skojarzenia. Jeszcze wschód, skąd poranna jasność może być wschodem słońca, ale też błyskiem wybuchających bomb.
Pozdrawiam Staszku.

Z zainteresowaniem czytałam
te filozoficzne rozważania.
Pytania, na które nie ma
odpowiedzi. Te utopijne
refleksje budzą we mnie lęk
Ślę moc serdeczności:)

...
,, Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie,, Ps. 72

dziecko włoży rękę
do gniazda żmii...

a my
my lubimy mądrość
doświadczebie z przeszłości
zastąpić klaskaniem

nie pierwsi to robimy
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

dużo tu treści (o tym i o tamtym) - żeby nie słowo 'wojna' to może nawet zaryzykował bym jakąś wiążąca wszystko interpretację

bardzo ciekawie ... lecz ja jednak idę swoją drogą ... wiem zawsze dokąd i po co ... wiem skąd wiatr wieje wiem z czego się śmieję ... ciesząc się życiem nawet gdy niebo kapie ale nie płacze ... ziemia się z deszczu cieszy bo wszystko rozkwita i to ma sens ... bo ten sens Waldusia z młodą sąsiadeczką wita ... Uśmiechnij się ... a wojny jak wojny ja żyję nadal spokojny ... dobranoc ...

Wiersz ma wielką utajoną głębie. Wspomnienia świadczą że było kiedyś inaczej, normalnie. Dzisiaj zabrakło czwartej strony świata. Wiersz budzi we mnie refleksje. Pozdrawiam serdecznie 6/5

Nieco baśniowo i zarazem filozoficznie. Podoba mi się otwartość wiersza, moża kontynuować zadawanie pytań bądź "wstawiać " swoje odpowiedzi
Pozdrawiam serdecznie:)
6/5