najłatwiej w życiu jest władać słowem
bez czynów które ręce nam brudzą
w wersach czyszczonych z pewnym mozołem
stają się bliskie podobnym ludziom

i choć odległość jest miarą czasu
co w swoich prawach jest nieugięty
słowo potrafi trafić w dwójnasób
między wyklętych i między świętych

wszak w aureoli chodzą wymiętej
wciąż nicowanej bez.grzechem pychy
co zatraciła się w zgubnym pięknie
czyn zastępując kazaniem lichym

.

jesteś samotną gwiazdą
weno co rym przynosisz
przez ciebie dążę w jasność
szlakiem bezsennych nocy

na wszystko mi przysięgasz
że nigdy nie zagaśniesz
jak słodka to mitręga
w ciemności coraz jaśniej

jesteś moją nadzieją
we wszystko nienazwane
z tobą oczy otwieram
gdy wracam ze snów ranem

samotna jak ty gwiazdo
co świecisz mi w ciemności
bym mogła dążyć w jasność
szlakiem wiecznej Miłości

.

kiedy wstaje sierp księżyca
żniwa czynić srebrnym gwiazdom
ja próbuję się zachwycać
myślą szczerą . myślą zwartą

i gotową głosić jasność
na tej niwie nieba ciemnej
bo gdy nagle zgaśnie światło
srebrny kosiarz nie polegnie

będzie moim przewodnikiem
który skryje się w kieszeni
abym mogła wciąż z zachwytem
małą cząstkę świata zmienić

w cztery strofy dziwnej treści
w których jest ukryte światło
tego co się w sercu mieści

i co nigdy nie zagasło!