Cisza
Zamilcz i czym jest ta cisza powiedz.
Czy w życiu ona nam towarzyszy?
Weźmie za rękę, by w ciemność pobiec,
usiąść tam i dwóch serc mowę ściszyć?
Potrafi ona z miną szelmowską
wodospady lać umiarkowanie?
Miotać pioruny, cieszyć błahostką,
że po burzy mgła cicha nastanie?
Czy potrafisz nią wyrazić bycie,
co dzień wciąż cichszy wstając na nowo?
Czy potrafisz w niej słyszeć śnieżycę
lub w milczeniu pić spirytus z wodą?
Cisza wyraża ptasi lot w oknie,
pełzanie gada w leśnej gęstwinie.
Bezgłośnie płynie w lornetce okręt,
nasze spojrzenie w ciszy przeminie.
Przyjaciółką jest ona kochanków.
Płacz ma przed sobą cichnącą przyszłość.
Przez nocy tysiąc, tysiąc poranków,
cisza zamienia nas w rzeczywistość.
Witold Tylkowski