No po prostu...
Wiersz, co do kropki o mnie, ale z pewnością nie ma nic wspólnego z Autorką.
Lekko i swobodnie. Po prostu - pięknie.

Wiersz nie o Tobie Broniu, a zobacz, ile dzięki niemu otrzymałaś :) Więc przy jego okazji i ja powiem, że uwielbiam Twoją poezję! Dotyka mnie i wzrusza, tak jak lubię :) Pozdrawiam z uśmiechem od ucha, do ucha:)

Wena bywa kapryśna i czasem każe na siebie czekać. Prawdziwa poezja rodzi się z potrzeby serca a nie na zamówienie (chociaż są jednostki, które łączą oba aspekty).
Wiersz nie jest świeżynką, więc przymknę oko na tę samokrytykę, ale już sam w sobie dowodzi talentu i weny.
Czy naprawdę nie słychać pochwał i braw? Może z niewłaściwej strony nasłuchujesz... Tu wszyscy Cię podziwiają.
Za dystans i humor zostawiam złoto i pozdrawiam Cię serdecznie, Poetko - przez duże "P".

No, bez przesady. Rymy, wena i pomysły dopisują Ci obficie, a i pochwał nikt nie skąpi.
Pozdrawiam przedświątecznie.

Świetna ta Wierszokletka : ) Są takie momenty anty-weny, kiedy chcemy coś napisać, a za nic w świecie nam to nie wychodzi. Ale cóż, musimy ćwiczyć się w cierpliwości. Życzę Ci Broniu jak najwięcej twórczej weny i chęci do pisania, bo zawsze chętnie Cię przeczytam. Pozdrawiam serdecznie: )

Wiersz, którego temat dotknął przynajmniej jeden raz każdego, kto właśnie dłużej pisze i nagle ma wrażenie, że stoi w kropce, bo zabrakło weny. Na szczęście wena ma to do siebie, że nachodzi niespodziewanie, a taką wenę poeta na pewno rozpozna, bo aż kusić będzie, by coś za jej pomocą nowego napisać - jeżeli nie dla publiki i oklasków, to dla samego siebie, i to jest właśnie piękne. Zdaje sobie sprawę, że tytuł jest nieco wyolbrzymiony, bo jednak samo słowo kojarzy mi się raczej z kimś, kto pisze wiersze byle jakie, bez zaangażowania, bez formy, bez zwracania uwagi na szczegóły i na tematy powszechnie poruszane, gdzie posługuje się bardzo prostym językiem, no i oczywiście kojarzy mi się to słowo zdecydowanie z górowaniem ilości takich wierszy nad jakością, więc mam nadzieję, że nie jesteś, Broniu, podmiotem lirycznym w tym wierszu, gdyż Twoje wiersze nie pasują zupełnie do przytoczonych wyżej przeze mnie przykładów. Pozdrawiam Cię pięknie. Miłej niedzieli!

Broniu, to sympatyczne, że skromność i samokrytycyzm nie są Ci obce. Jedną z istotnych zalet pisania wierszy jest wzbogacanie słownictwa, które na codzień pozbawione jest subtelności jezykowych, metafor i głębszych refleksji. Oczywiście pisze się , by inni czytali i skomentowali, ale nawet jeśli tego nie ma, to w końcu człowiek gimnastykuje się psychicznie Ale jeśli pisanie rodzi coś w rodzaju stresu, warto to przeczekać, by nie podejmować decyzji pochopnie. Serdecznie pozdrawiam.

Dystans do siebie jest ważny, a poetą i tak się tylko bywa:)

Witaj Broniu , mam wiersz o podobnym tytule; Wierszokleta.
Nie mów mi ,że brakuje Tobie weny twórczej ,bo w to nie uwierzę. Wiersz ten jest
zaprzeczeniem jego treści. Pozdrawiam cieplutko Irena

Ja tam chwalę. Pozdrawiam.

Ładnie napisałaś - z dystansem do siebie, do poezji, a to jest bardzo ważne :-)

A ja myślę, że jednak poetka, tyle, że poezja się dziś nie sprzedaje...
Pozdrawiam serdecznie :)