Twoje Wiersze - Biotop - Katarzyna(*)

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

8 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Zygmunt Reńczyk

2025-03-09

To jest naprawdę prawdziwe dzieło:)
Z pozdrowieniami

Katarzyna^(*)

2025-03-10

Dziękuję z zawstydzeniem....;-)
Dobrego dnia!

BornToBurn

2025-02-16

Jeśli kiedyś ktoś znów zapyta mnie czym jest poezja, odpowiem: szorstką włóczką przemilczanych tęsknot i smakołykami wyobraźni.

Katarzyna^(*)

2025-02-18

To chyba...dobrze??

BornToBurn

2025-02-17

,,(…)cząstką tej dziedziny,
co zła wciąż pragnie a dobro wciąż czyni”

Katarzyna^(*)

2025-02-17

Nie wiem co powiedzieć.
Jestem poruszona tym komentarzem, równie krótkim, co budującym (w trudnym dla mnie czasie)...
Dziękuję Ci.
Kimkolwiek jesteś.

Pióro Amora

2025-02-10

Miło jest zanurzać się w tak wysublimowanych wersach. Dziękuję za ucztę dla zmysłów!
Komplet gwiazd... i głos oddany.
L.

Katarzyna^(*)

2025-02-11

Jeśli nieobecność na TW jest podyktowana inną energią i pędem, to tylko podziwiać i kibicować!! Super, że w tym pędzie znajdujesz chwilę dla duszy, trzeba!
Dobrego dnia!!! ;-)

Pióro Amora

2025-02-11

Niezmiennie jestem blisko, wszak promenada... łączy kontynenty! Lecz tyle ostatnio się dzieje, a doba wciąż serwuje mi za mało godzin.
Mam świadomość tego, że powinienem zwalniać tempo, a ja na przekór nieustanne przyspieszam. ;) Ale jest w tym coś pozytywnego, bo taki styl dodaje mi energii.
Pięknego dnia!
🍀

Katarzyna^(*)

2025-02-10

A Ty gdzie się podziewałeś?;-))))
Witam ponownie "u siebie" ;-*
Naturalnie dziękuję za komentarz!
Spokojnej nocy L.!

Izka1^(*)

2025-02-09

Subtelny i nastrojowy opis samotności, porusza i skłania do refleksji nad samotnością, tęsknotą i pięknem natury. Ciekawe metafory.. 6/5 pozdrawiam serdecznie

Katarzyna^(*)

2025-02-09

Dziękuję serdecznie za rzeczowy komentarz. Cenię sobie refleksję innych i zawsze ciekawi mnie kto i jak odbiera czyjeś wiersze, w tym wypadku mój;-)
Spokojnego wieczoru!

JaSnA7

2025-02-09

Wiersz ma piękny klimat...
Opleciony jest urokiem lasu, mchu, gaju jagodowego; nic dziwnego, że człowiek pragnęłaby być obłokiem "sunącym pośród świergotu płochych wyznań"
Pozdrawiam z podobaniem:)
5/6⭐️

Katarzyna^(*)

2025-02-09

Tak, przyroda ma dla nas tyle dobrodziejstwa i tak rzadko sięgamy po jej skarby. Przecież czasami tak niewiele wystarczy do szczęścia...
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za odwiedziny!

JaSnA7

2025-02-09

pragnąłby*

sturecki

2025-02-09

Czy samotność może mieć swój ekosystem?
Autorka prezentuje obraz intymnej samotności, w której tęsknota i wyobraźnia splatają się z naturą. Mchy, stokrotki, jagodowe gaje – to przestrzeń, gdzie myśli mogą dryfować jak obłoki, a niewypowiedziane słowa układają się w świergot cichych wyznań. To delikatny, niemal medytacyjny pejzaż, w którym pustka staje się częścią harmonii. Podoba mi się to subtelne przenikanie się uczuć i natury – jakby samotność mogła być równie miękka jak mech i równie ulotna jak mgła.
Treść – (6) metaforyczna, subtelna, pełna harmonii i delikatnego smutku.
Warsztat – (5) dobrze buduje atmosferę, choć miejscami wersy mogłyby być płynniejsze.
6/5
P.S. Wyraz "borealnego" traktuję jako neologizm.

sturecki

2025-02-09

Nie zaprzeczę ... Natura – zarówno ta, którą widzimy, jak i ta, którą nosimy w sobie – to niewyczerpane źródło poezji. W końcu to ona szepcze nam wersy, czasem w szumie liści, a czasem w ciszy myśli.

Katarzyna^(*)

2025-02-09

To prawda, zresztą z czego, jak nie z natury, tej namacalnej i tej mentalnej, czerpiemy inspirację do wierszy... ;-)

sturecki

2025-02-09

Sylwia i las – idealne połączenie, jakby natura sama dopisała do Ciebie swoją historię. A pustka, jeśli dobrze się wsłuchać, rzeczywiście potrafi być harmonią. Co do "borealnych" lasów – pięknie, gdy rzeczywistość i poezja mogą się tak naturalnie przenikać!

Katarzyna^(*)

2025-02-09

Tradycyjnie, przeczytałam z ogromną uwagą. Wiesz, moje pierwsze imię - Sylwia - nawiązuje do lasu i tam też odpoczywam najbardziej. Nie mogło zatem być inaczej;-) "Pustka staje się częścią harmonii", ta część Twojego komentarza jest odpowiedzią nie tylko na mój wiersz.
P.S.
Te "borealne" lasy istnieją naprawdę, ale można w tym ujęciu traktować je oczywiście jako neologizm.
Dziękuję pięknie za wysokie oceny i pozdrawiam z uśmiechem!:-)

Waldi1

2025-02-09

bardzo lekko i pięknie ... pozdrawam serdecznie ...

Katarzyna^(*)

2025-02-09

Lekko - to bardzo trafne ujęcie mojego zamysłu. Czyż nie takie powinny być marzenia? Lekkie, niczym nie obciążone, a zwłaszcza codziennością.
Pozdrawiam ciepło!

Groschek^(*)

2025-02-09

Ładnie napisane i na końcu schodzi się na ziemię - też wizualnie w obrazku wiersza. Ale jeśli płoche i do tego świergoty to nie na długo.. - trzeba je łapać dopóki jeszcze mają sposobność się ukazywać. Może być że taki świat kobiecy istnieje i trzeba brać go pod uwagę. Nazwał bym ten wierszyk: "motylek"..

Katarzyna^(*)

2025-02-09

Ten "Motylek" mnie ujął, tym bardziej, że są symbolem przeistoczenia z jednego stadium w drugie. Bardzo to do mnie trafia, zwłaszcza z uwagi na lekkość, którą sobą wprowadza. Jednak biotop jest środowiskiem pierwotnie nieożywionym i dlatego uznałam to za odpowiednią analogię. Ponadto wiersz pretenduje, więc nawet gdybym chciała, nie mogę już nic w nim zmienić, ale bardzo dziękuję za sugestywny komentarz!
Dobrej nocy;-)

Pokaż mniej

Logowanie

Biotop

Ocena wiersza

Treść

Warsztat

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji