Kule w wierszu też potrafią ranić. Pozdrawiam

Chciałbym zauważyć z wielką nieśmiałością , że to , co ja napisałem było wierszem. Mam wrażenie , że Pan Panie Pijanowski o tym zapomniał. Wyrażenie "kula w łeb" jest tu pewnym symbolem mojej oceny. Bór dawno nie żyje i sądzić go będzie już tylko Bóg. Nam, zostają oceny historyczne.

Zgadzam się. Nie mam też pretensji do Pana Kornela Passera, że według jego wiedzy decyzja Bora Komorowskiego wymaga krytyki, ale śmierć przez rozstrzelanie patrioty i bohatera tamtych czasów!? Pozdrawiam Pana, ale również Pana Kornela. Poezja ma swoje prawa i nie piszą jej historycy. Wiersz Chris'a wpisuje się pięknie w to co wielu Polaków dziś czuje.

Dziękuję.

Witaj Anulka. Cudownie Cię gościć na moim profilu.

Więc pomilczmy chwilę razem.

*przestały

Istotnie to nie miejsce na prowadzenie dyskusji. Tak, jak pan ma prawo do krytyki, tak ja do obrony. Portal ma charakter poetycki, stąd proponuję zająć się wierszami. Wiersz Cris'a jest moim zdaniem szczerym wyznaniem poetyckim.

Nie wiem jaki związek Pan widzi między propagandą PRLowską a naszą rozmową Panie Pijanowski . Jak Pan chce ze mną pokonkurować w sporze o kombatancką przeszłość antykomunistyczną to możemy się spróbować , ale to chyba na drodze mailowej, a nie tu. M. inn. a tzw. komuny o mało nie wyrzucono mnie z uczelni za udział w manifestacjach antypeerleowskich. Ja należę do ludzi , którzy uczciwie i racjonalnie podchodzą do historii i nie zajmują się historią przy pomocy wznoszenia okrzyków. Nie przypominam sobie bym w naszej rozmowie kwestionował zasługi Bora w innych jego działaniach. Kwestionowałem i dalej kwestionuję jego decyzję co do wybuchu powstania . Podobnie jest z moimi ocenami innych postaci historycznych. Na przykład zasługi Piłsudskiego dla Kraju są dla mnie oczywiste, tak samo jak oczywiste jest dla mnie to, że podjął błędną decyzję nie podejmując ofensywy po bitwie warszawskiej, bo bał się osłabienia bolszewików i powrotu białych. Skutki tez były opłakane, ale o tym też się nie mówi. Czy w pańskim sposobie rozumienia historii polscy bohaterowie narodowi są zmuszeni do podejmowania tylko właściwych decyzji ?

Podczas podejmowania decyzji o wybuchu Powstania Warszawskiego nikt nie mógł przypuszczać, że Stalin będzie czekał aż się powstanie wykrwawi, a Warszawa legnie w gruzach. Generał Bór Komorowski był odznaczony Virituti Militari i trzykrotnie Krzyżem Walecznych w czasie walki z bolszewikami w 1920 r. Walczył w kampanii polskiej w 1939 r. Po uwolnieniu z niewoli niemieckiej był premierem na uchodźctwie. Zapewne to miało wpływ, że propaganda PRL stawiała mu zarzuty. Cześć mu i chwała!

Doradzam Panu Panie Pijanowski zapoznanie z historią podjęcia decyzji o wybuchu Powstania. W dniu 25 lipca Bór wysłał do Londynu depeszę zgłaszając gotowość wojskową (do podjęcia walk o Stolicę) . To na podstawie tej depeszy, za którą nikt inny nie odpowiada jak Bór, Rząd RP upoważnił Komendę AK do podjęcia decyzji w stosownym czasie. Nikt w Londynie nie mógł mieć z oczywistych względów takiego rozeznania jak Bór w Warszawie. Jest oczywiste , że w procedurze podejmowania tak ważnych decyzji zawsze jest zaangażowanych więcej osób, ale rola Bora jest decydująca. I zapewniam Pana , że kto jak kto , ale ja na żadną propagandę , z żadnej strony nie jestem podatny.

I jeszcze jedno - decyzję podjął Rząd w Londynie.

Panie Kornelu Passer, proszę poczytać trochę tych, którzy nie ulegli propagandzie. Dla komunistów prawda o powstaniu nie była wygodna. Ja czuję się wychowankiem Aleksandra Kamińskiego - autora "Kamieni na szaniec" i "Zośki i Parasola". U profesora Kamińskiego pisałem pracę magisterską. Pozdrawiam.

Ne mogę w nieskończoność wyjaśniać tego samego. Ostatni raz: nie odbieram chwały bohaterom, tym bardziej dzieciom. Odbieram chwałę Komendantowi Borowi za to, że nie dokonał prawidłowego rozpoznania aspektów militarnych, politycznych i społecznych swojej decyzji. A jeśli podjął decyzje bo jak Pan napisał "Warszawa rwała się do walki", tym gorzej dla niego.

Dzieci były chronione. Wszystkie akcje były bardzo przemyślane. Np. instrukcje tzw. małego sabotażu były tak przygotowane, że prawie żadne z tego powodu nie zginęło. Więcej ginęło za nic z rąk okupanta. Potem ostrzał zbrodniczych snajperów, bombardowania i masakry nikogo nie oszczędzały. Również bohaterskich dzieciaków, którym należy się cześć i wieczna chwała.

Z szacunkiem, ale się nie zgadzam z taką opinią Panie Pijanowski. Gdyby komendant nie podjął decyzji , powstanie by nie wybuchło. Armia Krajowa była organizacją wojskową , w której obowiązywały zasady wojskowe. Bez rozkazu nie było by powstania.

Powstanie i tak by wybuchło. Warszawa rwała się do walki. Zbyt wiele cierpień spotkało stolicę i całą Polskę. Bór - Komorowski to też bohater tamtych czasów. Powstanie zniechęciło Stalina do całkowitego zniewolenia Polski i zrobienia z niej jednej z republik ZSRR.

Ja widzę to tak. Błędna decyzja Bora w żaden sposób nie wpływa na ocenę heroizmu i męstwa powstańców. Dlaczego? Z prostej przyczyny, powstaniec przystępując do walki nie miał za zadanie podejmowania decyzji o jego wywołaniu. To nie była jego kompetencja. Za to on nie ponosi odpowiedzialności. Z tej potężnej liczby tych , którzy zginęli (niektórzy podają 200 tyś) decyzję ostateczną podjął jeden człowiek i on za nią odpowiada. Jak myślisz , gdy powstańcy ruszali do boju to chcieli wygrać czy przegrać? Ja myślę , że chcieli wygrać i wierzyli ,że ich dowódca podjął słuszną decyzję. Przy decyzjach wojskowych zawsze jest ryzyko dla cywili i to jest wkalkulowane . Ale tutaj było wiadomo z kim mamy do czynienia. Było wiadomo, i to nastąpiło , poległo kilkanaście tysięcy powstańców i prawie 200 tyś cywili. Twój przykład , wybacz, ale chyba nie jest trafny. Pozdrawiam i życzę nam przyjemniejszych tematów do rozmowy.

Kornelu. Zostawiam Cię z filozoficznym pytaniem.
"Czy można zjeść jajko nie rozbijając skorupki?"
Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny.

A już najbardziej irytujące jest fetowanie udziału dzieci . Należałoby się wstydzić, że pozwoliliśmy dzieciom iść walczyć. Zbrodnia.

Dziękuję Panie Prezesie.