miłe dla ucha jest wiary echo
biegnące percią w ojczystej mowie
otula duszę wzorzystą wstęgą
uczucia które tkwi w jednym słowie

miłość

potężna jak górskie szczyty
i jak doliny zielenią miękka
lądem do końca jest nieodkrytym
najzwyklejszego ludzkiego piękna

więc ciągle biegnę za owym echem
chociaż się gubi na krętych drogach
to go znajduję i znowu jestem

kimś kto pokochał odbicie Boga

.

mogę jutro to powtórzyć
albo nie pamiętać wcale
jakim rymem sercu ulżyć
by nie stało się zawałem

tej nadziei która w kącie
oka wciąż się jeszcze czai
i pomimo aury drwiącej
wciąż próbuje rym ocalić

mogę to powtórzyć jutro
bez pamięci kłamać jeszcze
że ten rym co brzmi tak smutno
wywołuje u mnie dreszcze

a nadzieja choć ukryta
wciąż przemywa łzami oczy
pozwalając się zachwycać
rymem co mnie zauroczył

.

zabawa w słowa . w słowa zabawa
raz kolorowa raz czarno - biała
jest tym spoiwem co w nas zostawia
tatuowane cząsteczki ciała

materii która napawa wiarą
że nikt przed nami po nas niewielu
dało poezji pogodną starość
a cały niefart zrzuciło w czeluść

milczenia wersów między słowami
których codzienna brzmi kawalkada
próbując kolor życia rozbarwić

wszak wiecznie żalić się nie wypada




hej!