Chciała udowodnić światu,
że kobieta nie jest gorsza
i nie boi się tematów,
złożyć szafę, złowić dorsza,

pograć w piłkę na konsoli,
płynąć w samotności statkiem,
zrobić z drewna nawet stolik,
czy założyć koloratkę.

A na palcach mieć odciski,
beknąć sobie przy kolacji,
kląć na wszystko głosem niskim,
niemożliwe nie mieć racji,

dzierżyć kilof lub siekierę,
kopać w pępku, albo w nosie,
zalać pałę z przyjacielem,
w środku zimy tropić łosie.

Nie zdziwiło więc nikogo,
kiedy w obrót poszła fama,
niebanalna swoją drogą,
że zrobiła remont sama.

Wszyscy słysząc te nowiny,
ludzie mądrzy i pajace,
przychodzili w odwiedziny ,
chwalić feministki pracę.

Przyszedł gość co nie mógł wiedzieć,
jak i kto remont wykonał,
lecz kobietą duma wiedzie.
O opinię pyta ona.

Kichnął głośno, więc na zdrowie.
Począł się przyglądać żwawo,
podrapawszy się po głowie,
kiwnął w lewo, kiwnął w prawo.

I z uśmiechem sympatycznym
podsumował z dobrej woli,
tym pytaniem retorycznym,
Kto to pani tak spierdolił?