Jeśli to rozbudowana metafora to można się pomylić. Gdyby nie poniższe komentarze nie wiem czy bym odgadł. Mam swoje specyficzne i całkowicie subiektywne poglądy na temat "wprowadzania czytelnika w maliny" i nie będę ich rozwijał, bo też wcale nie uważam, że są one jakieś specjalnie wartościowe , a tym bardziej nie ośmielę się ich narzucać innym. Myślę sobie po prostu, że lepiej grać z czytelnikiem w otwarte karty , a i tak , w miarę dobry wiersz zawsze otwiera się przecież na jakąś tajemnicę. Zatrzymał mnie zaskakujący temat wiersza. Pozdrawiam.

Przyznam, że podobnie jak Konvalove, początkowo nie dostrzegłam ukrytej treści, ale potem pomyślałam, że nie pisałbyś wiersza o zwykłej strawie i że musi tu być jakieś drugie dno. Może chodzić o kogoś lub coś co niegdyś było ważne, drogie. "Ongiś ulubiona" może dotyczyć uczucia, które się wypaliło, zostało pożarte przez rutynę. Widzę tu też bezsilność.
Nie da się ukryć, że dałeś porządnie do myślenia. Pozdrawiam.

Cześć, Zaspany! Przeczytałam Twój wiersz i oczywiście odebrałam go dosłownie, ale jakoś było mi mało w kwestii refleksji, bo jednak o wszystkim napisałeś, zatem... podczas czytania drugi raz, pomyślałam sobie, że piszesz o codzienności; pożywienie samo w sobie jest tak często spotykane jak codzienność, bo jednak codziennie wypadałoby chociaż coś wrzucić na żołądek. I tak jakoś wpasowała mi się ta śmiała zamiana, te fragmenty idealnie pasują do mojej myśli:

"Posmak jest w powietrzu - coś znanego;
i wprasza się do nosa
kręci się w żołądku
łamie mnie na pół - bo ileż można codziennie przeżywać to samo;

Powieki zaciśnięte
ślina przełykana - próba ogarnięcia rutyny;
potoków pusta przestrzeń
do gardła sięga już" - przesyt codzienności;

"Ni kęsa, ni okruszka
nie mogę, mówię pas... - brak sił na uniesienie kolejnego dnia;
choć głód doskwiera nadal
apetyt całkiem zgasł." - chęć przeżycia dnia, ale nie takiego, który powtarzany jest non stop;

"Obrzydzony całkiem
nudną porcją strawy" - po prostu obrzydzony "strawą" czyli "codziennością";

"Ongiś ulubiona
dzisiaj straszy mnie." - kiedyś podmiot liryczny wręcz cenił sobie takie dni, dzisiaj ma już dość.

Przepraszam Cię najmocniej za taki zwrot myśli odnośnie Twojego wiersza, ale nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że wcale nie mówi o czymś tak prostym jak jedzenie. A jeżeli faktycznie miałeś zamysł, by napisać o pożywieniu, to cóż... trudno, ja odebrałam Twój wiersz mocno metaforycznie i wcale nie jest mi z tym źle, o! Mam nadzieję, że nie masz mi tego za złe.

Oj, Zaspany, może po prostu czas zmienić dietę, albo zrobić sobie kilkudniową głodówkę. Może wtedy apetyt wróci :)