Dziękuję bardzo za cenne uwagi:) Nie ukrywam, że wiersz bardziej mi się podoba bez zbędnych zaimków. Pozdrawiam:)

Omówię pierwszą strofę.
Dowcip polega na tym, że zaimki bywają wredne.
Kiedy piszesz "mych" (nb. jest to archaizm), "mojej" - niejako stawiasz siebie na pierwszym miejscu i w ten sposób odtrącasz czytelników.
No bo co mnie obchodzą kolorowe słowa w Twojej głowie, skoro i tak ich nie usłyszę.
Zatem zaimki (a zwłaszcza ich nadmiar), zdecydowanie ograniczają uniwersalizm przesłania.
Z drugiej strony prawdą jest, że podmiot literacki wypowiadający się w pierwszej osobie, wzmacnia wiarygodność przekazu.
Jednak pierwszą osobę można wyraźnie zaznaczać bez stosowania zaimków.
Język polski na to pozwala.
Np.: "śnił mi się piękny sen" można zapisać: "śniłem piękny sen".
Wracając do Twojej pierwszej strofy, proponuję zapis, który stawia Cię w pozycji obserwatora:

"Krystaliczne źródło kolorowych słów
na co dzień tworzy w głowie kałużę
zmąconą niewybrednymi myślami."

To tyle.

Piszę od dawna, ale amatorsko... Odnośnie krytyki - spójrz na kolor wiersza:)

Nie ma złego momentu na refleksję – lepiej, że przychodzi późno, niż wcale. Każda myśl, nawet spóźniona, może przynieść nowe zrozumienie i pomóc nam w przyszłości.

Dokładnie tak:) Czasem moja refleksja jest zbyt późna:)