X

Logowanie



Zapomiałaś/eś hasła? Przejdź do procedury resetującej.

w zrastaniu

Wiersz Miesiąca 0
obrazkowy
2025-02-08 21:32
gdyż gdy dodaje podejmując
bez nie pisania listów krótko
nie ma znaczenia, kto wojuje
każdy na końcu ma malutkie

bąbla za rączkę poprowadzi
albo na ramię weźmie czule;
dla nich oddają się lub kładą
bo już zechciały je przytulić

twarzy nie widać, tak od razu
ulana bowiem jest młodością;
lecz kiedy później się utworzy
widzimy z siebie cząstkę oraz

rysy, przy których zachwycenie
przebija dzienne światło lękiem
coś.. jak zdarzyło się, a przecież
w pamięci tkwiło mimo pęknięć
(tekst tu kiedyś napisany, lecz nieopublikowany - znalazłem przypadkiem - mówi o podświadomej miłości do swoich dzieci, nawet kiedy są dorosłe) dziękuję z góry za wejścia i wyjścia - pozdrawiam
autor

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony
4 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.





Komentarze

Kolor wiersza: zielony


Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.


myszulek
myszulek
2025-02-10
Twój wiersz ma w sobie niezwykłą delikatność i czułość, które pięknie splatają się z refleksją nad przemijaniem. Szczególnie urzeka mnie subtelne budowanie emocji, które pozostają z czytelnikiem na dłużej.


Groschek<sup>(*)</sup>
2025-02-11
dzięki Myszka 🌹

Odyseusz62
Odyseusz62
2025-02-09
Piękny wiersz I mądrze napisany, na takiego Ciebie tu czekałem.
Pozdrawiam.


Groschek<sup>(*)</sup>
2025-02-09
☺️

Czasem
Czasem
2025-02-09
Bardzo ciekawie napisany. Trzeba przeczytać ze dwa razy najmniej :)
Ale bardzo się podobał.

Pozdrawiam!

p.s. to tutaj ukryłeś ten rowerek trójkołowy?


Groschek<sup>(*)</sup>
2025-02-09
tak, ale też kilka tematów typu - kiedy ten ktoś jest dla nas i czy kochamy na tyle, aby umiłować także powielenia - mnie już gra w bierki nie dotyczy - fantastyk

sturecki
sturecki
2025-02-09
Wiersz mówi o tym, jak w miłości do dzieci odnajdujemy siebie – w gestach, opiece, a potem w ich twarzach, gdy dorastają. To refleksja nad tym, że nawet jeśli czas zabiera wspomnienia, wciąż pozostawiamy po sobie ślad w tych, których przytuliliśmy i poprowadziliśmy za rękę.
Podoba mi się ten obraz – subtelny, niemal senny, jakby patrzeć na wspomnienia przez mgłę czułości.
Treść – (6) metaforyczna, refleksyjna, pełna ciepła.
Warsztat – (5) nastrojowy, choć chwilami składnia utrudnia płynność czytania.
6/5


Groschek<sup>(*)</sup>
2025-02-09
kogo zostawiamy? no właśnie - siebie.. (choć nie wszyscy, ale..)


Autor poleca


Autor na ten moment nie promuje wierszy
Pokaż mniej



X

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

X

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji

 

x
Polityka plików cookies

Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.

Klauzula Informacyjna

Szanowni Użytkownicy

Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).

W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.

O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.

Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.

Czytaj treść polityki prywatności