Twój wiersz ma w sobie niezwykłą delikatność i czułość, które pięknie splatają się z refleksją nad przemijaniem. Szczególnie urzeka mnie subtelne budowanie emocji, które pozostają z czytelnikiem na dłużej.

Piękny wiersz I mądrze napisany, na takiego Ciebie tu czekałem.
Pozdrawiam.

Bardzo ciekawie napisany. Trzeba przeczytać ze dwa razy najmniej :)
Ale bardzo się podobał.

Pozdrawiam!

p.s. to tutaj ukryłeś ten rowerek trójkołowy?

Wiersz mówi o tym, jak w miłości do dzieci odnajdujemy siebie – w gestach, opiece, a potem w ich twarzach, gdy dorastają. To refleksja nad tym, że nawet jeśli czas zabiera wspomnienia, wciąż pozostawiamy po sobie ślad w tych, których przytuliliśmy i poprowadziliśmy za rękę.
Podoba mi się ten obraz – subtelny, niemal senny, jakby patrzeć na wspomnienia przez mgłę czułości.
Treść – (6) metaforyczna, refleksyjna, pełna ciepła.
Warsztat – (5) nastrojowy, choć chwilami składnia utrudnia płynność czytania.
6/5

Witaj .
Nasuwa mi się z automatu myśl Szymborskiej ,,tyle o sobie wiemy ,na ile nas sprawdzono ""
Czasem to zdanie tak bardzo zasadzone u podstaw bo jednak wszystko jest względne
Dziś nauczyłam się nikogo i niczego nie oceniać i tak będzie również tym razem z Twoim utworem choć budzi on ciepłe uczucia .
Chciałoby się napisać że opowiada o czymś co dopiero rodzi się w myśli jak dziecko które dopiero przyjść ma na świat ..coś co powstaje ,coś powstaje bez udziału człowieka ...
..coś jak dzieło w które wkładamy ile się da tak jakby jednak nic od nas nie zależało ...
Tak odbieram .
Widzę że dodałeś dopisek więc już mam jasne podane że chodzi o dziecko
No tak każdy rodzic inwestuje swoje siły czas energię troskę ...by gdzieś na końcu zobaczyć że coś z nas zostało ...jakieś takie podobieństwo :-)
Pozdrawiam serdecznie.
Ps
Żaden trud nie idzie na marne
:-)...zawsze warto dać z siebie 200%