Twoje Wiersze - "ZEGARMISTRZ ŚWIATŁA - TAM GDZIE RODZI SIĘ ZŁY CZAS (K.BENDINGER)

"ZEGARMISTRZ ŚWIATŁA - TAM GDZIE RODZI SIĘ ZŁY CZAS (K.BENDINGER)

biały (bez rymów)

2024-11-28 14:55

jesteś chwilą która przemija
coraz szybciej przychodzi noc
coraz później wstaje dzień
obnaża postępujący rozkład

słowa nie trafiają w myśli
znowu mniej znaczą
droga do siebie staje się kręta
nogi nie prowadzą do domu

i ta tarcza

po niej biegniesz za wskazówkami
ukryta jest prawda o sensie
który nigdy nie istniał

jest też światło którego trzeba pilnować
rozdrapując wciąż od nowa wygojone może i nie razi
ale za to zieje pustym wschodem
takim samym zachodem
ciemnością
bezsennie przepychaną przez dziesięć przykazań
akty żalu i skruchy
rzadziej miłosierdzia

rozkładasz ramiona
odarty z marzeń i wspomnień
przyjmiesz wszystko byleby drgnęło
w rdzewiejących trybach
choćby kukułka
co obudzi do życia

dobrą śmierć
najlepiej we śnie
i niech śni się syty spokój miłość
i lepszy czas trzymany w odwodzie
niby oręż

autor

Toya

przejdź do strony autora

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

2 razy

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Wanda Kosma

2024-12-07

Nie umiem ocenić wartości ekfrastycznej, ale sam wiersz znakomity. Szczególnie mnie zatrzymała ciemność przepychana przez dziesięć przykazań; metafora o ładunku atomowym. Pozdrawiam serdecznie.

Driana

2024-11-28

Pozwolė sobie za Moona

Moona@

2024-11-28

To nie czas jest problemem, tylko ludzie, którymi się otaczamy.
Spokój, miłość i dobro wcale nie muszą być snem.
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-11-28

„Jesteś chwilą, która przemija …” – wiersz to przejmująca refleksja nad nieuchronnością czasu, który nie tylko przemija, ale zdaje się przyspieszać, zostawiając za sobą pustkę, rozkład i kruchość istnienia. To podróż przez mrok codzienności, gdzie światło staje się metaforą nadziei, a jednocześnie bólem przypominającym o tym, co stracone.
W tej ciemności pojawia się pragnienie dobrego końca – spokojnej śmierci, która przyniesie ukojenie, sen pełen miłości i lepszy czas, choćby tylko w marzeniach. Czasem jedynym orężem wobec nieubłaganego czasu jest nadzieja, choćby najmniejsza, że coś jeszcze drgnie, naprawi się, ożywi.

Toya

2024-11-28

Dziękuję za tak rozbudowaną i wnikliwą analizę. Pozdrawiam.

Pokaż mniej

Logowanie

"ZEGARMISTRZ ŚWIATŁA - TAM GDZIE RODZI SIĘ ZŁY CZAS (K.BENDINGER)

Ocena wiersza

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Autor poleca

Inne wiersze z tej samej kategorii

Inne wiersze tego autora

Napisz powód zgłoszenia komentarza do moderacji

Napisz powód zgłoszenia wiersza do moderacji