Wspomnienie Jana Pawła II związane z treścią Tryptyku Rzymskiego.
Myśli płynące kaskadą, perlistym strumieniem,
z odwiecznego Źródła czystej i ożywczej
prawdy objawionej srebrzystym zachwytem,
przemawiającej przedziwnym zdumieniem,
mową lasu na zboczach, hen, pod górskim szczytem.
Wiedziałeś, Ojcze Święty, że Przedwieczne Słowo
mówi melodią wiatru, wirem chmur znad grani;
rozumiesz Go, jakby zwykłymi posłużył się słowami...
Milczenie Stwórcy? Gdy czasoprzestrzeń rozbrzmiewa dźwiękami?
Miłość, co wprawia w ruch Słońce i gwiazdy, jak w rajskiej pieśni Dantego,
barwy Księgi Rodzaju, namalowane przez Ducha Bożego,
który pośród wiecznej tajemnicy unosił się nad wodami.