- Spokojnie, wszystko będzie dobrze - szeptał czule gładząc nieco szorstką dłonią jej mokry od łez policzek, drugą dłonią odgarniając z czoła niesforny kosmyk kasztanowych włosów. Patrzyła z ufnością w jego niebieskoszare oczy, jak można patrzeć tylko w oczy przyjaciela.

- Obiecujesz? - zapytała dotykając jego ręki.

- Obiecuję - w jego głosie brzmiała niezwykła pewność, bo czuł, że chce i zrobi wszystko, by zawsze była przy nim bezpieczna i zawsze mogła na niego liczyć. - Zły czas kiedyś minie - dodał jeszcze.

- Nie jestem ani dobry ani zły - mruknął pod nosem Czas siedząc na parapecie kuchennego okna pomiędzy doniczką z cytrynową melisą a rozmarynem. Od zapachu ziół kręciło mu się w głowie ale lubił tu przesiadywać, bo w kuchni było ciepło i przytulnie. - Nie jestem ani dobry ani zły... Jestem zawsze odpowiedni. Wszystko dzieje się w odpowiednim czasie i dzieje się tylko tyle, ile komuś jest przeznaczone... Ci dwoje jeszcze nie wiedzą, że dla nich nadszedł odpowiedni czas na miłość, że są już gotowi, by otworzyć kolejne drzwi i posmakować przeznaczonego im szczęścia... Ale on już umie zapalać w jej oczach radosne iskierki i będzie czuwał, by nigdy nie zgasły...