Twoje Wiersze - Death Cafe

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

10 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Maba^(*)

2023-10-26

Ja, ty, on, ona, ono - wszystkie trudno się pisze... a z biegiem czasu coraz mniej czasu na życie... i umieranie jakoś tak... częściej obecne...
Mądry tekst Ci się napisał... puenta - szczególnie.

Z pozdrowieniem.
Pozdrawiam serdecznie

Mgła^(*)

2023-10-13

Czytam ten wiersz już 10raz
I tak sobie myślę że nam osobom które już były jedną nogą na tamtym świecie łatwiej jest pogodzić się z ostatecznością
Jednak to nie prawda
Przecież przytwierdzają nas do tu i teraz ogromne kotwice w postaci rodziny planów marzeń i nadziei
Nie lubię jak się smucisz!

Michał^(*)

2023-10-13

Nie smucę się przecież:)
Tak kotwice trzymają mocno, tym trudniej zerwać cumy.
Jeśli czuje się miłość od bliskich i odwzajemnia równie mocno, to wiemy kogo tak naprawdę najmocniej zaboli strata. Dla Nich warto żyć.
Radosnego świętowania Dnia Edukacji Reniu;)

poezja.tanczy

2023-10-13

Wiersz ciekawy, ale najlepsza puenta. Prawdziwa i pouczająca.
Tak powinno się kończyć wiersze
Pozdrawiam

Michał^(*)

2023-10-13

Dziękuję Marcinie za miły komentarz. Pozdrawiam serdecznie:)

finch

2023-10-12

Witaj. Ciężko się przecisnąć przez te słowa. Wiersz na granicy "przegadania" - ale broni się ciekawymi spostrzeżeniami i uwagami, takimi mimochodem: "piją kawę lub wino
przecież to taka luźna rozmowa..." - bo wszystko jest ważne, a zarazem już nic. To świadomość tej prawdy, czyni wszystko dobre w tym wierszu. No i to - warte dyskusji:
"szczęśliwi którzy mogą się przygotować.." - bo czy na pewno chcielibyśmy znać dzień i godzinę? Przygotowanie może oznaczać długą i ciężką chorobę... ? To takie trudne, trudniejsze niż cokolwiek. A może to myślenie to strata tego cennego czasu, przeznaczonego na życie? I któż to wie, któż to może rozsądzić? Ogromna ilość pytań, a odpowiedzi są dość wymijające, bo nie mogą być inne.

"ja ty ono" - zatrzymując się nad tym w obliczu śmierci chyba każdy znajdzie swoją skrywaną emocję. Każdemu się zjawi jakaś twarz - szczególna. Tęsknota, lub złorzeczenie na los i niesprawiedliwość. To takie ludzkie. Śmierć jest prostolinijna - zabiera. Możemy się jednak zagłębić w myślach, co zostawia w nas? Jaki ślad po tych co byli? I co możemy z tym zrobić - póki nasz czas jeszcze trwa.

Przepraszam za chaos, ale poczułem się trochę zobowiązany, żeby napisać tutaj kilka słów, trochę od serca😊 Miałbym może techniczną uwagę co do zakończenia, czy nie bardziej wymownie byłoby skończyć na
"ja ty
ono
ono ciężko się nawet pisze"? - ale nie jestem pewien... trzeba by to było poczytać na głos jak brzmi.

Gratuluję i pozdrawiam❤️

finch

2023-10-13

Z tą moją poezja chyba się nie "wpasowałem " w klimat tego portalu😉😁 To przynajmniej sobie pokomentuję innych😊

Michał^(*)

2023-10-13

Dziękuję Twój komentarz. Nie widzę w nim chaosu, ale wypunktowałeś niemal wszystko o czym myślałem pisząc ten wiersz.
Jeśli chodzi o zakończenie to może dostrzegłeś, że wiersz skończyłem we wskazanym miejscu. Zamknąłem już notatnik poszedłem do kuchni i z lodówki wyskoczyły jeszcze te dwa ostatnie wersy... Chciałem żeby ta rozmowa, bo jest to spotkanie dwojga lub większej grupy znajomych w Death Cafe, zakończyła się optymistycznie, a może nawet żartobliwie.
Jeszcze raz dziękuję za komentarz bo czytając Twoją znakomitą poezję na innych portalach wiem, że jesteś oszczędny w słowach pod publikacjami.
Pozdrawiam serdecznie:)

Waldi1

2023-10-12

praktycznie umieramy każdego dnia i coraz bliżej do tego jest nam ... więc ze śmiercią mi do twarzy ...
lobię spoglądać na klepsydry ... ten umarł mając lat 66 ... tzn że już go przeżyłem inny miał 96 tzn... mam jeszcze trochę czasu ... i tak dalej żyje z uśmiechem ... pozdrawiam serdecznie ...

Michał^(*)

2023-10-12

:)))) żona zawsze wie co robi
i z tym optymistycznym akcentem kładę się spać.

Waldi1

2023-10-12

Miło mi Michale ... to ci napiszę coś takiego z czego się śmieję … stoję w kolejce w sklepie do kasy ... pani pyta co panu tak wesoło ...więc jej tłumaczę ... że żona powiedziała ... że mnie pochowa przed domem z głową na wierzchu ... więc pytam czy Ty naprawdę mnie tak kochasz
... że po śmierci chcesz mnie jeszcze widzieć ..a ona odpowiada
że każdego dnia jak będzie szła to mi kopnie w ten pusty łeb … itd...
pozdrawiam z uśmiechem ...

Michał^(*)

2023-10-12

Waldi cholera nie znam większego optymisty i cieszę się, że poznałem Ciebie. Jak to ktoś powiedział można? Można!
Dobrej nocy:)

rzabaprzezrz

2023-10-12

Świetnie to napisałeś, czuję się trochę bardziej oswojona:) Pozdrawiam ciepło:)

Michał^(*)

2023-10-12

Dziękuję. Z tym tematem każdy na swój sposób się mierzy. Właściwie już od dziecka.

Astralka

2023-10-12

Świetny wiersz!
Poruszasz bardzo ważny temat.
Tak wiele strachu śmierć budzi w człowieku... Zwyczaj jest to strach bardziej przed czymś nieznanym. Przed czymś co jawi się w czarnych barwach.
Oswajanie tematu śmierci, zagłębianie się w różne jej oblicza... Potrafi być tak cudownie wyzwalające.
Sama całkiem nie tak dawno zaczęłam patrzeć na śmierć zupełnie inaczej...
Dzięki za przywołanie refleksji ♥️
Uściski ✨

Michał^(*)

2023-10-12

Myślę, że zdecydowanie mniej tego strachu mają osoby, które dostały drugą szansę lub takie, które wiedzą, że ten moment jest dla nich bliższy w czasie niż u innych. Dziękuję Astralko:)

Lenia

2023-10-12

Trudny temat ale podałeś go z takim spokojem, że nie czuje się tej grozy...pozdrawiam:)

Michał^(*)

2023-10-12

Dziękuję. Lubię ten temat jest mi bliski:) Nie ma się czego bać;) Pozdrawiam.

Elżbieta

2023-10-12

Przeczytałam, Michale z przejęciem... pierwsza i ostatnia strofa ... najlepsze! Spinają wiersz jakby klamrą.
Mam lekki dreszcz mimo, że podchodzę dość racjonalnie do życia i śmierci, ale to sprawił, Twój świetny wiersz!
Wszystkiego dobrego, Michale i cieszy się życiem póki jest:))⭐

Michał^(*)

2023-10-12

Dziękuję Elu. Takie myśli powtarzają się pewnie w jakimś okresie naszego życia, u mnie pojawiają się z pewnej przyczyny trochę częściej.
Do tego wiersza zainspirował mnie artykuł o spotkaniach organizowanych by sobie porozmawiać o końcu stąd tytuł mojego wiersza.
Dobrej nocy:)

[ GALBA ]^(*)

2023-10-12

Wiersz pchnął mnie lekko w ramiona niepokoju...
Hm...
Pozdrowionka :-)

Michał^(*)

2023-10-12

Tak, może lekko, ale znajdź też w niej coś zabawnego, pomyśl że są bardzo obciachowe miejsca by zakończyć żywot, choćby to gdzie król chodzi piechotą:)
Dziękuję Marku.