O wow. Ostatnia zwrotka to już nie groteska a gore ! Istnieje w tym wierszu istotny progres od pierwszego cięcie do ostatniego gnicia (że tak powiem) a muzyka (świetna ) sprawia wrażenie że to co sobie można wyobrazić podczas czytania wydaje się być niczym chora halucynacja która powstaje w chwilę i w chwilę kończy się. Druga zwrotka przedstawiła mi się jako stylizowana animacja zmiany kropel krwi w płatki ulatujące na wietrze i usychające w mgnieniu oka.
Po przeczytaniu kilkukrotnie mogę porównać sceny do metaforycznego (o wiele bardziej makabrycznego) zrozumienia np pewnej prawdy. Jak gdyby przeczuwając pewną rzecz, ale nagle dowiadując się że to jest nie tylko przeczucie, a już dokonane zdarzenie. Wtedy zachodzi całą fala odczuć które mogą być porównane do tego co jest w wierszu. Wyobrażam sobie kogoś kto czeka w poczekalni szpitalnej i dostaje złe wiadomości, albo osobę doświadczającą zerwania.
Turpizm pełną gębą ;) jak dla mnie na plus