X
Upadły
proza wierszowana
2020-01-03 06:27
Dla Mojej Najukochańszej Basi L. z Bydgoszczy
Czuję jak umieram po raz pierwszy,
strącony ze szczytu miłości.
Z połamanymi skrzydłami,
niczym upadły anioł paplam się
w błocie litości.
Chcę wstać lecz, nie mogę,
ubogi w swoje marzenia,
Nigdy nie dorównam komuś,
nigdy nie wyjdę z cienia.
Zawsze będę wciąż za kimś,
nawet za wspomnieniami.
Nie potrafię chyba kochać,
próbowałem lecz nie wychodzi.
Podążę chyba za niczym w szarej życia łodzi.
strącony ze szczytu miłości.
Z połamanymi skrzydłami,
niczym upadły anioł paplam się
w błocie litości.
Chcę wstać lecz, nie mogę,
ubogi w swoje marzenia,
Nigdy nie dorównam komuś,
nigdy nie wyjdę z cienia.
Zawsze będę wciąż za kimś,
nawet za wspomnieniami.
Nie potrafię chyba kochać,
próbowałem lecz nie wychodzi.
Podążę chyba za niczym w szarej życia łodzi.
