Ciekawy wiersz o wyborach, na które jesteśmy "narażeni" przez całe życie...Trzeba nauczyć się wypracować kompromis, a jest to nie lada zadanie...Czasami pomaga nam w tym kubek przywołanej w wierszu kawy...Tylko, żeby to było zawsze takie proste z tą kawą :) Pozdrawiam serdecznie :)

Dobrze napisane w rosnących dylematach, a kofeina gra drugą rolę, widoczną zarazem.
Pozdrawiam serdecznie. :)

Tego rodzaju rozdwojenie nie raz rodzi dylemat, jak w Twoim wiersz...pewnie kawa w roztrzygnięciu pomaga!
Pozdrawiam serdecznie, Aniu:)⭐

Temat serca bardzo często pojawia się w wierszach. Należałoby jednak zastanowić się: czym tak naprawdę jest serce człowieka. Już ten temat podejmowałem tu kiedyś przy jednym z wierszy naszej koleżanki Sisy. Pytanie o serce jest dość ważne, bo odpowiedź na nie wskazuje, gdzie my sami upatrujemy własnej głębi.
W Twoim wierszu mowa jest o dwóch sercach. Jedno jest jakby skierowane ku przeszłości ("chce żyć myślami o twojej bliskości"). Jest to serce nacechowane uczuciowością, tkliwością, emocjonalnością, a więc tym wszystkim, co ważne, ale też dość mocno zmienne i ulotne. Natomiast to wspomniane drugie serce ukierunkowanego jest w Twoim wierszu ku przyszłości ("wylicza terminy,
myśli o tym, czego potrzebują dzieci"). Jest ono nacechowane rozumnością.
Zarysowany więc został znany od dawien, dawna podział między uczuciami a rozumem, co na nasze nieszczęście podawane jest nam w masowej kulturze telewizyjno-smartfonowej jako konflikt pomiędzy sercem(!) a głową. Okropne jest to rozróżnienie. W takim sposobie postrzegania serce utożsamione jest jedynie ze sferą uczuć i emocji. A to jest fatalny błąd. Tego typu sposób postrzegania serca rzutuje oczywiście na życie człowieka, bo sercem człowiek podejmuje decyzje.
Do mnie ten sposób postrzegania serca nie przemawia. Bliższe mi jest biblijne pojmowanie serca. Tam bowiem jest ono ukazane jako najgłębiej umiejscowiona w człowieku jego część, która jest niemal święta. Tam styka się ludzkie "ja" z wiecznością (a więc z Bogiem). Tam mieści się cały człowiek: nie tylko jego część uczuciowo-emocjonalna, ale także ta część rozumna, i ciało i duch. Serce w tym sposobie postrzegania stanowi o jedności człowieka. Dlaczego jest to tak ważne? Wskazuje na to Twój wiersz oczywiście, który podaje:
"Zapada decyzja"
Właśnie! Zapada decyzja... W sercu swoim człowiek podejmuje decyzję, a ta jest wówczas dojrzałą, gdy jest wynikiem głębokiego procesu decyzyjnego, który zachodzi właśnie w sercu człowieka. W sercu, które jest centrum jedności człowieka. Tu nie ma żadnego konfliktu pomiędzy tkliwością a rozumem. Tu jest prowadzenie jednego przez drugie do poznania głębi.
Myślę, że dopiero takie, szerokie i bardzo głęboko osadzone w poznaniu cielesno-duchowej natury człowieka, pozwala na najpiękniejsze rozumienie serca. To serce bowiem jest – co wskazał Twój wiersz – ośrodkiem podejmowania decyzji. Dobrze więc, by w nim rzeczywiście mieścił się cały człowiek, a nie jedynie jedna z jego sfer.

Temat jest oczywiście bardzo szeroki i głęboki. Ja tu wychodząc od Twojego wiersza jedynie zaznaczyłem jakieś tam wątki skądinąd ważne. Twój wiersz zachęca do rozmyślania o człowieku i jego sercu. Zachęca do zadania sobie samemu pytania: jak ja postrzegam serce własne? Czym ono dla mnie jest? Jaki to ma wpływ na moje życie codzienne?

Warto też na koniec zwrócić uwagę, że Twój wiersz kończy się dopowiedzeniem, iż podmiot liryczny podjął decyzję o rozpoczęciu pracy, ale co ważniejsze "z Tobą". To jest piękne wskazanie na relacyjność ludzkiej egzystencji. Nasze życie zawsze odbywa się w relacji "z" kimś lub "do" kogoś. A to już jest kolejny wielki temat głębi życia. Tak czy inaczej to wierszowane ukierunkowanie ku drugiemu człowiekowi wskazuje na owocność podjętego wcześniej procesu decyzyjnego. Peel(ka) wychodząc od rozważań własnego "ja" dotarła do momentu, w którym wychodzi od siebie ku drugiemu człowiekowi. A to już jest początek miłości (trzeci rozległy temat 😊).

Jak widzisz Twój wiersz zachęca do rozmyślań. Dziękuję i pozdrawiam Cię serdecznie. Hej ho! 😊🙋‍♂️

najważniejsze... by decyzja była zgoda z postawionym krokiem ...i wszyscy będą zadowoleni ... pozdrawiam serdecznie ...

Zawsze warto wypracować kompromis, tak to już jest
z tymi życiowymi wyborami.
Pozdrawiam serdecznie, Grażynko :)

Szkoda, że nie da się wszystkiego pogodzić ze sobą. Wybory są konieczne a czasami bywają bardzo trudne. Ciekawy wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.

Czyli kompromis :-). Kofeina zrobiła swoje. Też zaczynam dzień od kawy. Z pozdrowieniem.

Decyzyjny ten poranek....
Miłego dnia i pozdrawiam :)

Ładnie :)
Pozdrawiam :)