X
Kinstugi
biały (bez rymów)
2024-01-28 21:31
Kinstugi to japońska technika naprawiania złotem. Wykorzystywana jest w wielu dziedzinach życia. Nawet w pracy terapeutycznej. Taki jest kontekst tego wiersza.
Jestem jak kubek kinstugi.
Trzeba go strzaskać najpierw ,
żeby scalić od nowa .
Tchnąć duszę w okruchy,
nawet jeśli garść porcelany ,
w pył odejdzie i ubędzie.
Staję się tym samym i nie-tym samym naczyniem .
Ten kubek nie jest szczelny.
Niepotrzebne rzeczy upływają z niego przez szpary, w których mieszkały okruchy.
Jak to dobrze, że umiem już puszczać na wiatr.
Trzeba go strzaskać najpierw ,
żeby scalić od nowa .
Tchnąć duszę w okruchy,
nawet jeśli garść porcelany ,
w pył odejdzie i ubędzie.
Staję się tym samym i nie-tym samym naczyniem .
Ten kubek nie jest szczelny.
Niepotrzebne rzeczy upływają z niego przez szpary, w których mieszkały okruchy.
Jak to dobrze, że umiem już puszczać na wiatr.
Ocena wiersza
Wiersz został oceniony
7 razy
Treść
6
4
5
3
4
0
3
0
2
0
1
0
0
0
Warsztat
6
0
5
5
4
2
3
0
2
0
1
0
0
0
Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.
Komentarze
Kolor wiersza: czerwony
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Motylek78
2024-02-01
czasami lepiej jest pozwolić aby niektóre rzeczy
z nas upłynęły...
pięknie napisane
Pozdrawiam serdecznie 🦋
z nas upłynęły...
pięknie napisane
Pozdrawiam serdecznie 🦋
MadziaLena
2024-01-30
Pięknie terapeutycznie podziałał... dziękuję i pozdrawiam :)
2024-01-30
No powiem Ci Madziu, że rzucałam trzy razy. Strzaskał się dopiero za trzecim razem jak walnęłam mocno. :)
BardzoBardzo
2024-01-28
by się tak czasem pozbierać posklejać
człowiek się z życia czasem do naga rozbiera
i stłucze czasem swe kanty delikatne
co polichromią zdobione zdają się za ładne
I się tak wtedy nago przed lustrem składa
jakby puzzle jakieś wytrawne z zacięciem układał
choć gdy coś nie pasuje lub w burzy dziejowej
stracone zastąpić można nitem złotowym
I wtedy innymi z takiej operacji wychodzimy
w chirurgię duszy bawiąc się własnej
ze zgliszczy siebie samych tworzymy
i wracamy w swe życia teraz przyjemnie za ciasne
Pozdrawiam :)
człowiek się z życia czasem do naga rozbiera
i stłucze czasem swe kanty delikatne
co polichromią zdobione zdają się za ładne
I się tak wtedy nago przed lustrem składa
jakby puzzle jakieś wytrawne z zacięciem układał
choć gdy coś nie pasuje lub w burzy dziejowej
stracone zastąpić można nitem złotowym
I wtedy innymi z takiej operacji wychodzimy
w chirurgię duszy bawiąc się własnej
ze zgliszczy siebie samych tworzymy
i wracamy w swe życia teraz przyjemnie za ciasne
Pozdrawiam :)
Inne wiersze z tej samej kategorii
Inne wiersze tego autora
Pokaż mniej
x
Polityka plików cookies
Nasza strona korzysta z plików cookies. Używamy ich w celu poprawy jakości świadczonych przez nas usług. Jeżeli nie wyrażasz na to zgody, możesz zmienić ustawienia swojej przeglądarki. Więcej informacji na temat wykorzystywanych przez nas informacji zapisywanych w plikach cookies znajdziesz w polityce plików cookies. Czytaj więcej.
Klauzula Informacyjna
Szanowni Użytkownicy
Od 25 maja 2018 roku w Unii Europejskiej obowiązuje nowa regulacja dotycząca ochrony danych osobowych – RODO, czyli Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych).
W praktyce Internauci otrzymują większą kontrolę nad swoimi danymi osobowymi.
O tym kto jest Administratorem Państwa danych osobowych, jak je przetwarzamy oraz chronimy można przeczytać klikając link umieszczony w dolnej części komunikatu lub po zamknięciu okienka link "Polityka Prywatności" widoczny zawsze na dole strony.
Dokument Polityka Prywatności stanowi integralny załącznik do Regulaminu.
Czytaj treść polityki prywatności