Biegał jak wiatr
A gwiazdy nieboskłonu były mu bratem
Wciąż powtarzał "nie umiem płakać"
Choć łzy spływały w strofach
i ze strużkami deszczu
Krwawiące serce okładał lodem
Urodzony do przyjaźni...
Otoczony duchami przeszłości.

- Zakochani. Mruknął zgryźliwie skręcając w alejkę.
Na ławce siedziała para zapatrzona w siebie.
Przyspieszył biegu, na kamieniu wywijając orła.

- Musisz uważać! Uśmiechnęła się podając drobną dłoń.

Podźwignął się i spojrzał nieufnie.

- Ależ kobiety mają delikatne dłonie. Myśl przebiegła w tyle męskiej głowy.

- Jestem Hanna. Przywitała się muskając ustami policzek. - pamiętasz mnie?

- Jakoś nie.

- A pamiętasz to? I przytuliła mężczyznę czule.

- Błagam... Zadrżał głos dotykając jedwabistych włosów.

- Tak? Zapytała Ona spoglądając w oczy.

- Nie rób mi tego...

Zbliżyła miłą twarz rozchylając płatki ust.

Zdążył wyszeptać

...bo ulegnę.