Twoje Wiersze - * (wszyscy śpią, jest noc...)

Ocena wiersza

Wiersz nie został jeszcze oceniony.

Oceny tego wiersza są jeszcze niewidoczne, będą dostępne dopiero po otrzymaniu 5-ciu ocen.

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

mirek13

2018-11-04

* ten twórca - skoro tu nie można poprawiać komentarzy.

mirek13

2018-11-05

Się zdarza, co nie zmienia faktu, że doceniam Twoje umiejętności i talent.
Mam problem ze stawianiem interpretacji na ostrzu noża i skłonnością do jedynie słusznej drogi rozumienia.
Niech sobie żyje, jak chce w głowie odbiorcy.

Marta Surowiecka

2018-11-05

Interpretacje wierszy mogą być i są różne. Każdy piszący wiersze powinien mieć tego świadomość, to nawet ciekawe - ile żyć może mieć twój wiersz... Wiadomo, chciałoby się, żeby czytelnik "biegł" twoim - autora - torem, tokiem myślenia, ale poezja żyje życiem, doświadczeniem odbiorcy, i to jest nieuniknione. Nie o to mi chodziło, Tobie pewnie też, nie zrozumieliśmy się.
Ps. cyt.głupi - nie jesteś, pewnie jak powiedziałam powyżej, nie zrozumieliśmy się.
:)

mirek13

2018-11-04

Trochę się mylisz, Marto.
Ja uważnie czytam próby interpretacji Twoich wierszy (czasami daję własne)) i jeszcze się nie zdarzyło, aby ktoś przeplątał się choćby w pobliżu Twoich myśli.
Więc za głupi jestem i już.
Nikt nie mówił, że mądry, to przyjmuję z pokorą.
Nie ma nigdzie śladu w szufladkowania Ciebie, bo niby gdzie miałbym szufladkować?
Nie mam wiedzy, nie rozumiem, nie umiem.
Się zdarzają tacy degeneraci.

Marta Surowiecka

2018-11-04

*ten - to niby ja?? Proszę mnie nie szufladkować. Nie znasz mnie Mirku i nie masz prawa ani powodu mówić o mnie, że , cytuję: "ja zawsze twierdzę...". Jesteś w wielkim błędzie. Widzę, że oburzyło cię, że nie przytaknęłam Tobie w jakiejś wypowiedzi, być może tej dotyczącej powtórzeń. Cieszę się, że wreszcie (widzę, że masz swoje lata) dostrzegasz ich sens i wartość i zastosowanie, że rozumiesz, że mogą być one dopuszczone, potrzebne nawet i nie tylko one pewnie, możemy tu polemizować w wielu sprawach, domyślam się, ale szkoda czasu i miejsca, prawda?
Proszę, nie mów, że ja czy ktoś "coś zawsze", bo to jest mowa dziecka. Albo co gorsza dorosłego, który nie ma refleksji, odrobiny psychologicznej wiedzy. Nie narzuca się na kogoś płachty, bo coś mi się nie spodobało, nie poszło na rękę. Krzywdzisz tym ludzi.
Kończę. Powodzenia.

Mitylene

2018-11-03

Podoba mi się ten kontrast między zaznaczoną niemocą twórczą (zapadam się w bezsłowie), a obrazem wiersza który jednak "pisze się sam". Powstaje coś poza samym twórcą...coś nieoczywistego...nieoklepanego....czego przykładem jest własnie ten wiersz. Odczuwam też nutkę ironii i dystansu pod lirycznego do samego siebie między wersami.

mirek13

2018-11-04

Dla mnie to wiersz o egzystencjalnych dylematach.
O nieprzystosowaniu jednostki specyficznej do czasów korpo i kultu konsumpcji, gdzie indywidualizm jest grzechem.
Więcej determinizmu, niż wiary.
Bardziej zniechęcenie, niż chęć zmiany..
Kiedyś i gdzieś pisałem, że ten świat potrzebuje równowagi wiary i pragmatyzmu.
Boga i pieniądza.
Prawdziwej miłości i rozsądnych intercyz.
Nie moja bajka, a i autorka też ma chyba wątpliwości dla takiego porządku rzeczy.
Pewnie się mylę, bo twórca zawsze twierdzi, że odbiorcy się mylą.
Takie słabowite odbiorce.
Przy tym wierszu dopiero rozumiem powtórzenia.
Ale i tak się nie zgadzam, że są najlepszym wzmocnieniem przekazu.
Momentami mnie (jako czytelnika), irytują.