Fantastyczny wiersz. Przepych metafor sprawia , że widać dokładnie przed oczami ten wielobarwny, hałaśliwy korowód myśli. Ich lunatyczny ruch, wymuszone uśmiechy zaznaczone jakimś dziwnym grymasem. Poczułam to dudnienie orkiestry, tak jakby myśli i ich natłok bez przerwy głośno pulsowały w głowie. A wisienką na torcie jest "wodzirej nadziei". Próbuje nieudolnie pokierować tymi wszystkimi myślami, pląsającymi w tym poniekąd baśniowym korowodzie. Kolory rozmywają się, aby na końcu przybrać czarno białe barwy i zakończyć ten karnawał smutnym koncertem mol... Poczułam ten piękny metaforyczny wiersz. Wiersz o każdym z nas. Ileż to razy człowiek bije się z takim korowodem myśli. Ich natłok przytłacza, wręcz obezwładnia. Ważymy za i przeciw, oceniając wszystkie ich barwy, a potem przychodzi chłodna kalkulacja i "zderzenie" z rzeczywistością. Pozdrawiam !