Wyobraź sobie
całkowitą rezygnację z reguł
stan przypominający nieskażony atramentem zeszyt do religii
czysty otwarty umysł
posiłkując się percepcją
granice stają się wyraźnie płytkie
w rozpędzie podeszwy buta nie prześcigają
stoisz na płaskiej nawierzchni
nerwowo głowę obracając
świat zanika, czujesz jak pod stopami brzegu ubywa
przeciwnie do spiętrzonej fali, która z każdej strony bezlitośnie przybywa
miarka z rezygnacją rzucona, ucieczką się pała
stoisz całkiem sama
dookoła cisza
tsunami warczeniem przybycie oznajmia
nieprzerwana impotencji masa
znajdzie się jednak miejsce gdzie fala ciut niższa
chwilowo poziom zakłamała
sił brakuje czy to zwykła prowokacja?
szansa rodzić zaczyna niepokojące pytania
przecież ustępuje
miejsce mi zostawia
tsunami za rękę prowadzi do ołtarza
po chwili niestabilna fala
spieniona krzyczy:
załomy to pedalska zgraja!!!
w swym szale zawiści niczym burak cymbalarz
napina się dmuchając motylki schowane w rękawach
teraz jedność tworzy
z bogiem i przyrodą
teraz czuje wielkość
więc kopie wraz z przychylną trzodą
stoisz nieruchoma
bo co zrobić teraz!?
z każdej strony
przytłacza ściana wodnego przymierza
płyty ustępują
takt nie w ich guście
lekko załamana
fala wciąż woła
rozdwojony jęzor sycząc namawia
i namawiać będzie
czując słabość
depcze wściekle wnętrze
jednak gest ma, nawet się uśmiecha
dając nadzieje
na miłe wspomnienia
i na życie w niebie
tak to się zgraliście, wspominając utracone życie
...
tsunami się zbliża
czujesz bryzę
co ma w zwyczaju kwiatami obsypywać
to czas nagradzania
znów krzyczy
pięści ściska
zmienną jest pośpieszna decyzja
twarz Ci demoluje
łzy w ciągu wzruszeń prześcigają spokój
boleć zaczyna
bryza nagle znika
koloru nabierasz
dziwiąc się odpływasz
żywot skończony
a książę...zachwycony!
sponiewierał miłość
testament absolutnie spełniony
...to nie miłość...
zdziwienie do fali dotarło
tryb zaskoczenia
toksyny z ryja ciekną
z oczu spawik plazmą
ooo już znalazł, wiec dogniata wątrobę
sypiąc kwiatami
sztruksik szczerzy swą zjełczałą mordę
z ust wypluwa ciepłe:
kochanie...
specjalnie na Twój pogrzeb kwiaty zrywałem!!!
dziwi się i psioczy
Ty się złościsz
nie pojmujesz
to romantyzm
to moje do Ciebie emocje
ja z uczuciem się wyżywam
gdy już zdychasz
ja pomogę...Cię odciążę
nawet przeciąg zrobię
jak obiecał...dobrodusznie powietrze udostępnia
przecież kocham Cię nad życie!
(które tak pokpiłem)
Ty czując krew
co zostawia w dylemacie bycie
odchodzisz pełznąc wraz z nią
razem opuszczacie ciało
czujesz jak słabnie
ból to już przyjaciel
zaczynasz żałować
szans dawanych, często hurtem do diabła odsyłanych
jedyne co czujesz
to sumienia wyrzuty
ten śmieć masturbując zdechłe ego
w życiu złożonym z klocków duplo nadal myśli, że to lego
opłukuje się cierpieniem
obsypuje tlenem
utrwalając bólem
każdego bliskiego
zapach go podnieca
kwiatu uschłego
tak padliną kipiącego
więc odpływasz świadoma toksycznego związku
ciało jeszcze sprzeda bo cieplutkie w środku
nie dziw się sobie
poświęciłaś wszystko
lecz tsunami podeszło zdecydowanie zbyt blisko
kropi dookoła wszystko wodą święconą
krzyż w plecy wbija
w tle lamentuje, twierdząco krzycząc... to modlitwa!
więc tylko jedno pytanie się nasuwa
takie na przyszłość
czy przyszłości przyszłość...
sprawdzać wypada czy papiery na egzorcyzmy
czy może w kolorze żółtka?