Trafny komentarz poezja.tanczy zachęcił mnie do przeczytania utworu. Kto mnie zna, wie, że słowa "traktat filozoficzny" wybudziłyby mnie nawet ze śpiączki, a na pewno z własnych ograniczeń. Przyjemnie się w ten sposób czytało i chociaż cztery razy jest powtórzone to samo - to spójność czterech kątów patrzenia na to samo jest tu bardzo fajna. Dla mnie jako wiersz wystarczyłaby ostatnia strofa, niemniej szanuję potrzebę autora wyrażania myśli we własnym stylu.

"zasad nie ma w podróży po bezkresie umysłu" - to jest rewelacyjna fraza.

Polecam lekturę Tao Te Ching, koniecznie w różnych tłumaczeniach. Wtedy zobaczysz, dlaczego pisałam o podobieństwie Twoich rozważań do wielkiej myśli Lao Tsy. Akurat w moich ustach oznacza to duży komplement.
Pozdrawiam serdecznie :)

Szanowny Stanisławie.
"Koń jaki jest, każdy widzi."
Tymczasem u Ciebie koń ma osiem nóg: dwie lewe, dwie prawe, dwie przednie i dwie tylne.
Przegadujesz na maxa i nic Cię nie rusza.
Nawet cytat z Pisma Świętego odwróciłeś jak kota ogonem.
Nie wiem jak Cię przekonać, że wierszy nie czytają matoły i nie umiem Cię przekonać, żebyś zaufał czytelnikom.
Ech...

Bezzasadnie próbować rozkładać dobrą poezję na części pierwsze...:)
Pozdrawiam serdecznie :)

Co odpowiedzi, i ich branie
To wątpliwe, poczekanie

Świetny traktat filozoficzny
Można rzec
M.

Wszystko tutaj już zostało powiedziane. Wiele racji jest w wierszu i komentarzach do niego.
Zasady stworzył człowiek. Niby dla porządku rzeczy i spraw. Jednak też utrudniają wiele w życiu, zwłaszcza w komunikacji i porozumieniu z drugim człowiekiem. Przez to zatracamy właściwy często sens, wartości i znaczenia, tego co jest istotą emocji i uczuć.
Bardzo dobry wiersz. Czytałam kilka razy i dostrzegłam w nim także siebie.

Pozdrawiam pięknie i życzę wszelkich serdeczności ❤️

pozwolę sobie dzisiaj ..za JoVi ... pozdrawam serdecznie ...

Umiejętnie skłaniasz czytelnika do pochylenia się nad refleksją o życiu, jego sensie, pytaniach, na które odpowiedzi są ukryte w podświadomości niczym instynkt, który pomaga przetrwać...wszystko to sprawia, że Twojego wiersza nie można przeczytać jednym tchem, ale dawkować powoli i z uwagą...
Pozdrawiam Staszku :)

Jak dla mnie wiersz bardzo dobry,
jak zwykle pełen refleksji nad światem, nad tym
co jest zasadne, a co nie, czy nasze pytania mają sens,
w sumie to chyba to samo pytanie można zadać o nasz byt,
sądzę, że każdy z nas się nad tym zastanawia, czemu się rodzimy,
w jakim celu przyszliśmy na świat, czemu musimy odejść, itp.
Dużo jest tutaj można rzec stwierdzeń
na zasadzie aforyzmu, choć nie od końca się z każdym zgadzam,
np. "zasad nie odkryjesz unosząc się nad przeszłością",
msz przeszłość należy pielęgnować, przynajmniej tę historyczną
i tam też możemy odkryć zasady typu jak postąpić honorowo,
"zachować się jak trzeba", cytując Inkę, która torturowana nie wydała
współtowarzyszy, także można by tutaj polemizować,
ale ogólnie Wiersz msz ciekawy i nietuzinkowy,
no i w zapisie formy mnie nic nie razi,
jest wolnym strumieniem myśli, którymi Autor dzieli się
z czytelnikiem.
Chyba najbardziej do mnie trafia wers -
"bez słów wypowiadamy najgłębsze tajemnice",
to prawda, a tym bardziej, jeśli dobrze się znamy
nie trzeba słów, by się porozumieć,
a czasem cisza znaczy znaczniej więcej, może być
bardzo wymowna, możne też być bardzo raniąca.
Wiele tu przemyśleń i trudno się odnieść do każdego
z nich, zatem powiem tylko, że msz to najlepszy z Twoich wierszy
jakie czytałam, a czytałam ich trochę na błękitnej stronce, która ma iść
w niebyt.
Pozdrawiam serdecznie,
zostawiam 5/6 :)

"bez końca wędrują myśli po horyzoncie" - horyzont nie ma końca, jest w naszej wyobraźni, a więc i myśli są bez końca, skoro wędrują po horyzoncie, ...... itd, itd. Ciekawy, filozoficzny tekst, ale trudno na komórce pisać dysertację. Mimo to zatrzymał mnie, nawet bardzo.

Staraj się być uczciwym wobec siebie, a zadowolisz wszystkich. To dobra zasada bez której wszystko inne... nawet wiara w Boga traci sens.

Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

Ja kocham krótkie formy, więc z Twojego wiersza wzięłam sobie to:

szukamy sensu w nieograniczonym
próbując zamknąć ciszę w dźwięku
pytamy gdy odpowiedzi są w blasku
bezzasadnie milczymy kiedy słowa w nas płoną
bo odpowiedzi już dawno znamy

Dla mnie jest to esencja Twoich filozoficznych rozważań :)

Nawet nie będę próbowała rozkładać wiersza na części, ale to cztery bardzo gęsto podrzucone nam filozoficzne myśli. Rzucone, ot tak sobie, jakby od niechcenia a wszystkie włosy stawia do góry. Każdy wers to materiał do głębszej analizy w sobie...
Pozdrawiam serdecznie ;)