Twoje Wiersze - PRZYKŁAD Z GÓRY

Ocena wiersza

Wiersz został oceniony

14 razy

Treść

Warsztat

Zaloguj się, aby móc dodać ocenę wiersza.

Komentarze

Kolor wiersza: zielony

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

poezja.tanczy

2024-09-02

Bo co szczyty, to przesada
Bo pokwity, taka władza

Ciekawie napisane
Zatrzymało mnie
Czyli plus :)
M.

sturecki

2024-09-02

Twoja gra słów z "szczytami" i "pokwitami" dodaje ciekawego spojrzenia na wiersz – rzeczywiście, czasem przesada w dążeniu do "szczytów" czy też dążenie do pewnej władzy nad tekstem może być refleksją samą w sobie. Dziękuję za tę myśl!

Wanda Kosma

2024-09-02

Tym razem narażę się na niechęć Autora, być może już stałą, ale jednak w zgodzie z sobą. Zrobię to dlatego, że świetnie piszesz - z szacunku dla Twojego talentu i potencjału, i z żadnych innych powodów.
Wiersz można określić jednym słowem "nadmiar". Tak olbrzymi, że w mojej skromnej opinii to jest dopiero materiał na wiersz. Mamy tu nadmiar metafor, nadmiar strof, nadmiar refleksji, nadmiar dźwięków, itp. - i warto nad tym materiałem zapanować. W pewnym sensie każda strofa traktowana rozłącznie mogłaby być osobnym wierszem. Metaforami z tego wiersza można by ozdobić wierszy tomik.
Metafory działają wtedy, gdy istnieją w równowadze z możliwościami wyobraźni opartej na realnym doświadczeniu. Inaczej tracą sens, bo nie znajdują potrzebnego poznawczo punktu odniesienia. W tym wierszu to się właśnie stało.
Funkcja poetycka działa wtedy, gdy nie jest zasypana narzędziami do jej uzyskania.
Refleksja lubi ujawniać się w ciszy miedzywersowej - zagadana kurczy się i chowa. Gdy mówimy, to nie słyszymy. Żeby usłyszeć swój wiersz i pozwolić go usłyszeć innym - trzeba przestać mówić.
Z teorii wiersza nie zrobię tu w komentarzu wykładu, jednak na początek chciałabym zaproponować do refleksji dwa powszechnie znane z życia pojęcia, dotykające sedna omawianej sprawy:
"wyważanie" i "kalibracja".
W razie czego jestem do dyspozycji, chociaż raczej nie spodziewam się, aby komentarz został dobrze przyjęty, co oczywiście zrozumiem. Jeżeli czymkolwiek Cię uraziłam - od razu przepraszam.
Pozdrawiam serdecznie.

Wanda Kosma

2024-09-02

Doceniam dyplomatyczność odpowiedzi i miło, że jednak nastąpiła :)

sturecki

2024-09-02

Dziękuję za Twój bardzo wnikliwy i szczery komentarz. Zrozumiałem Twoje uwagi i doceniam, że poświęciłaś czas na tak dogłębną analizę mojego wiersza. Twoje spostrzeżenia dotyczące "nadmiaru" i potrzeby wyważenia są dla mnie cenną wskazówką, która może pomóc mi w dalszym doskonaleniu swojego warsztatu. Zgadzam się, że czasem mniej może znaczyć więcej, a cisza między wersami bywa równie ważna, jak same słowa.
Nie mam mowy o gniewaniu. Takich komentarzy oczekuję, niestety zdarzają się bardzo rzadko. Osobiście nie wypowiadam się na temat warsztatu innych autorów, bo nie mam kompetencji w tym zakresie.
Dziękuję za Twoje wsparcie i chęć pomocy – to dla mnie bardzo wartościowe.

Konstantynopolitańczykowiańczyk^(*)

2024-09-01

założenie właściwe bo pole bitwy się zmienia nieustannie i dostosowywanie jest procesem stałym do końca roku kalendarzowego

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za Twój komentarz. Rzeczywiście, życie przypomina pole bitwy, które ciągle się zmienia, a my musimy nieustannie dostosowywać się do nowych okoliczności. Proces ten trwa przez całe życie, a każda zmiana wymaga od nas elastyczności i gotowości do adaptacji.

Dagmara^(*)

2024-09-01

Mogę tylko napisać - wspaniały wiersz.! Całe życie człowieka i tym co w sobie nosi...
Pozdrawiam serdecznie :)

sturecki

2024-09-01

Cieszę się, że wiersz tak do Ciebie przemówił i że dostrzegasz w nim odzwierciedlenie ludzkiego życia oraz wewnętrznych przeżyć. Twoje uznanie jest dla mnie ogromną motywacją.

Monia

2024-09-01

To prawda,że bierzemy przykłady od innych ludzi,ale nie zawsze te wzorce są dobre.Lepiej brać te dobre wzorce,a wystrzegać się tych złych.Bardzo refleksyjny utwór pozdrawiam serdecznie;)

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za Twoją refleksję. Zgadzam się, że nie wszystkie przykłady, które otrzymujemy od innych, są godne naśladowania. Ważne jest, by umieć odróżnić te dobre wzorce od złych i kierować się nimi w życiu.

canna

2024-09-01

Wiersz bardzo refleksyjny i o to przecież chodzi. Otrzymujemy wiele niewłaściwych wskazówek jak iść przez życie. Mamy też intuicję i rozum. Uczymy się popełniając błędy. Szukamy właściwych ścieżek, żeby sobie lepiej żyć. Do mety dojdzie każdy, ważne tylko co spotkamy po drodze. Pozdrawiam :)

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za Twój komentarz. Cieszę się, że dostrzegasz refleksyjny charakter wiersza. Rzeczywiście, w życiu często natrafiamy na niewłaściwe wskazówki, ale to nasze błędy, intuicja i rozum prowadzą nas do odkrywania właściwych ścieżek. Właśnie te poszukiwania i doświadczenia, które zbieramy po drodze, nadają sens naszej podróży, niezależnie od tego, gdzie prowadzi.

Nata Sza

2024-09-01

To właśnie jest życie człowieka. Zaskakujące, pełne przeciwieństw, wzlotów i upadków, dobra i zła.
Wspaniałe .
Pozdrawiam serdecznie:)

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za te wspaniałości.

[ GALBA ]^(*)

2024-09-01

No to żeś zakręcił piórem że ho ho...
Metaforyka świetna a treść jakby trochę inspirowana fantasy.
Przetrzepałeś moje emocje tym wierszem.
Pozdrówki z podobaniem 🌟👍

sturecki

2024-09-01

To chyba dobrze, że tylko emocje przetrzepałem? Dzięki za pozytywny odbiór.

Moona@

2024-09-01

Ciężko ocenić komu w życiu bywa trudniej.
Czy temu, co ma wciąż pod górkę, czy temu, co idzie niby po równym...
Droga do celu jest do przejścia. Rzadko usłana jedynie różami :)
Pozdrawiam :)

sturecki

2024-09-01

Tak, kroczymy przez życie różnymi drogami, choć meta w nim jedna dla wszystkich.

Marek Żak

2024-09-01

Na jednej z pierwszych lekcji religii pokazano nam obrazek, na którym do góry, na szczyt, gdzie niebo, wiedzie wąska ścieżka, a w dół piękna, gładka droga, a tam piekło. Po latach przyznaję, że takie jest życie, trudno się wspinać, pracować, zmagać z trudnościami, a łatwo odpuścić i spadać. Tak więc, posiłkując się tym obrazkiem, pozostanę przy zdaniu, ze jest góra, jak i dół. Pozdrawiam

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za Twój głęboki komentarz. To porównanie do obrazka z lekcji religii doskonale oddaje zmagania, o których piszę w wierszu. Życie często stawia nas przed wyborem – podjąć trud wspinaczki ku górze, mierząc się z wyzwaniami, czy zrezygnować i pozwolić sobie na łatwiejszą, ale mniej satysfakcjonującą drogę w dół.

bez definicji

2024-09-01

Wiersz zatrzymał. Gęsta treść, przekorna znowu, ciekawy ten szczyt na dnie, jakby odwrócenie proporcji widzenia. Świat zamiast iść w stronę dobra, stacza się w dół...

Pozdrawiam serdecznie sturecki :))

sturecki

2024-09-01

Pomyłkowo zamieściłem pierwszy komentarz nie tam, gdzie chciałem, dlatego dodam ...
Cieszę się, że wiersz Cię zatrzymał i skłonił do refleksji. Rzeczywiście, szczyt na dnie jest celowym odwróceniem proporcji, które ma skłonić do zastanowienia się nad tym, jak często to, co postrzegamy jako szczyt naszych możliwości czy aspiracji, może znajdować się w zupełnie niespodziewanym miejscu.

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za ten piękny i poetycki komentarz. Twoje słowa idealnie oddają nastrój poszukiwania spokoju i ukojenia, który przenika mój wiersz.

andrew

2024-09-01

...
czas szuka spokoju
w nadchodzącej szarości
zmierzch pachnie lawendą bursztynami nadmorskiej plaży kamienie swoją bielą
emanują ciepłem
czekają na twój uśmiech
...
Pozdrawiam serdecznie
Miłego dnia

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za ten piękny i poetycki komentarz. Twoje słowa idealnie oddają nastrój poszukiwania spokoju i ukojenia, który przenika mój wiersz.

JoViSkA

2024-09-01

Życie nie zawsze jest usłane płatkami róż...zdarzają się górki, pagórki, a nawet przepaście i zakręty na naszej drodze...dlatego trudno jest przejść w pojedynkę...warto mieć wsparcie bratniej duszy przy boku :)
Pozdrawiam ciepło Stasiu :)

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za ten refleksyjny komentarz. Masz rację – życie pełne jest wyzwań, od drobnych przeszkód po głębokie przepaście, które mogą wydawać się nie do pokonania. W moim wierszu starałem się uchwycić te momenty, kiedy nasze kroki, nawet na pozornie płaskiej równinie, mogą stać się trudne. Wsparcie bratniej duszy jest nieocenione w takich chwilach – pomaga nam przetrwać najtrudniejsze odcinki naszej drogi, dodając sił i odwagi, by stawić czoła wszystkim zakrętom i wyzwaniom.

Elżbieta

2024-09-01

Świat na opak... a może takim jest, gdy górą zda się być równina a jej wierzchołek wbił się klinem w głąb i człowiek z myślami został sam?
Pozdrawiam serdecznie :))⭐

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za Twój komentarz. Zgadza się, świat przedstawiony w wierszu może wydawać się "na opak," co odzwierciedla nasze codzienne zmagania i zderzenia z rzeczywistością. Równina, która staje się górą, i wierzchołek, który zdaje się wbijać w głąb, symbolizują paradoksy, które spotykamy na naszej drodze – momenty, w których to, co wydaje się proste, staje się nagle wyzwaniem.

ekszki

2024-09-01

Jakby zawirował świat w odczuciach i szuka miejsca na odpoczynek

sturecki

2024-09-01

Dziękuję za Twoje refleksje i interpretacje mojego wiersza. Cieszę się, że odczytujesz w nim zawirowania świata i próbę odnalezienia miejsca na odpoczynek.

Waldi1

2024-09-01

jest tu trochę tego ... i ta góra której nie ma ... zdarza się iść po równinie jak po grudach ... które odciska piętno w życiu ... zawsze można się odbić od dna przy wsparci dobrego przyjaciela ... jeśli się go ma ....Dobranoc ... pozdrawiam serdecznie ... Dobranoc ja spadam spać ...

sturecki

2024-09-01

Twoja interpretacja idealnie oddaje myśl, że czasem nasze życie przypomina wędrówkę po równinie, która bywa równie trudna jak wspinaczka na górę.
Zgadzam się, że wsparcie przyjaciela może pomóc odbić się od dna, choćby symbolicznie, nawet gdy czujemy, że jesteśmy na samym dole.
Dzięki i pozdrawiam.