Och, te nasze Krainy Czarów... pojawiają się i znikają... Pustka, powiadasz... bez Królika... a kiedy nie ma kogo/czego gonić, brak sensu...
Twój wiersz uświadomił mi, że do motywu Alicji trzeba dorosnąć... nie lubiłam jej jako dziecko, nie rozumiałam, a teraz często do niej wracam.
Bardzo dobry, wielowymiarowy tekst. Dziękuję za zamyślenie.

Pierwsze moje skojarzenie to buddyjskie rozumienie pustki, ale widzę, że nie o taką pustkę tu chodzi. Dopiero w drugiej kolejności, zanim spojrzałam na film, pomyślałam o Alicji w Krainie Czarów.
Twoimi wierszami nie można się znudzić ani rozczarować, jesteś niesamowita w wychwytywaniu "istoty rzeczy".
Pozdrawiam serdecznie.

Twój wiersz Elżbieto zrodził we mnie uczucie zaciekawienia a zarazem niespełnienia, bo już się nie dowiem, CO DALEJ...

Zrozumieć pustkę, trzeba mieć wrażliwość duszy...
Pozdrawiam, 6+
Miłego dnia

że to ściema...?Ja tam zachowuję wiarę do końca.
Fajna miniatura.
Pozdrawiam.

Śmierć taka osobna i taka wspólna.
Dzięki Elu - za zamyślenie.

super ...rozczarowanie ...

Najpierw tytuł świetny! Historia Alicji jakoś nigdy do mnie nie przemawiała ,ale Ty Elu zrobiłaś to perfekcyjnie 😉

Zostawiam gwiazdy ,moje uznanie⭐🙂🌞🍂

Jakże czesto e życiu wpsdamy do takiej króliczej nory, z której tylne wyjscie okazuje sie nas rozczarowywać. Bo dla mnie Twoja minuatura jest po oprostu o oczekiwaniach, marzeniach, tęsknotach (znów) a przede wszystkim o potrzebnie odkrywania z nadzieją na coś pięknego i oźywczego. Daleko zajechałem z tą interpretacją, ale jak przeczytałem "zobaczylam pustkę", a potem "zrozumiałam", to powiem Ci, że zobaczyłem obrazek z rozczarowaną brakiem spełnienia dziewczyną oczekujacą naiwnie na dary losu w postaci wielkich uniesień. A za drzwiami - życie w codzienności.

Bardzo madra miniatura, ale takiej po Tobie siè spodziewałem po tytule.

Pozdrowienia:)

Ciekawa miniatura. Czasem znajdujemy się w sytuacjach, z którym nie widzimy żadnego wyjścia, ale te nie domknięte drzwi są jakąś nadzieją na znalezienie rozwiązania.
Pozdrawiam serdecznie :)

Bardzo ciekawa puenta, niosąca za sobą mnóstwo interpretacji. Mnie pierwsze przyszło na myśl, by tę pustkę zagospodarować po swojemu. Przystroić ją o własne uczucia, wspomnienia, o to, co uważamy za warte pielęgnowania. Uchylone drzwiczki jakby były zaproszeniem do tego świata, który dopiero czeka na zadomowienie się tego, kto zechce. I dzięki tej interpretacji Twój wiersz odbieram jako pozytywny, jako metaforę dania sobie szansy; zejście na samo dno nie oznacza tylko jednej drogi jaką jest pozostanie tam i stagnację, ale również poszukiwanie tam ukrytych ścieżek czy właśnie drzwi, przez które można ruszać w swoją dalszą drogę. Pozdrawiam!

Trzy myśli wpadły mi do głowy, wędrowanie, potrzeba wolności i samotność. Krótko, ale ze znakami zapytania.
Pozdrowienia!

ooo... 🤩 Zacznę niepoprawnie: z tą muzyką świetnie czyta się Twój wiersz! 🤩 Ja jak słyszę skrzypce to już jestem "sprzedany" 🥰🎻 uwielbiam...🙃 A Twój wiersz Elu, w tym pięknym układzie nutek komponuje się naprawdę pięknie. Wprowadzasz nas w klimat zagadkowości. Trochę robi się groźnie przez to opadnięcie na dno. Później pojawią się nadzieja dzięki otwartym drzwiom. A dalej tytułowe rozczarowanie pustką. Świetnie, bardzo inteligentnie i z gracją prowadzisz czytelnika jakby po pieciolini słów. Dokładnie jak w utworze, który zaproponowałaś w linku. Budzisz Ty krótkim wierszem mini różnorodność emocji. Brawo, brawo, brawo! 👏👏👏 Na koniec jeszcze pozwolę sobie na drobne słowo dopowiedzenia. Całkiem możliwe, że ta pustka zza drzwi jest jedynie taką czarodziejską kurtyną zmyłki... żeby peelka myślała, że w tym pomieszczeniu jest jedynie pustka. Może powinna ona wejść tam i zajrzeć co jest dalej... To takie bardzo życiowe dla nas wszystkich. Boimy się przecież nieznanego, a przez to lubimy szybko rezygnować pozostając przy tym "bezpiecznym" odczuciu wstępnego rozczarowania. Czasem wystarczy pokonać strach przed samym sobą i dotrzeć do świata, który nam się nawet nie śnił...
Pozdrawiam i bardzo, bardzo uśmiecham się do Ciebie i Twojego wiersza! A teraz idę jeszcze raz posłuchać i poczytać naraz...😍😊

Odzyskała spokój w tej zamkniętej przestrzeni zarezerwowanej tylko dla wrażliwców. Lustra bywają złudą, więc trzeba poszukiwać drugiej strony w czystych kryształach.
Piękna muzyczna kanwa...

Pogodnego dnia

Tamte przestrzenie zarezerwowała sobie Alicja.
My w nich nic poza pustką nie znajdziemy :) A może jednak warto próbować?
Nie w tej, to w innej norze będzie tamten świat, albo całkiem inny?
Pozdrawiam z uśmiechem

Elu gdzieś Ty tam wlazła? Zostaw tę pustkę i wychodź.
Pozdrawiam cieplutko.