Twoje absurdalne zestawienia słów tworzą surrealistyczny kolaż, który sprawia, że uśmiecham się do tych papci i Pardubic pojawiających się niczym punkty zaczepienia w strumieniu pozornie niepowiązanych obrazów. Fascynuje mnie, jak pomiędzy chaosem nielogicznych skojarzeń wyłania się jednak jakaś dziwna postać babci - groteskowa i zagadkowa, która mimo wszystko ma swoją historię, odwagę i doświadczenia z Pardubicami w tle.

Zagubiony jak ciotka, sorry babcia w Czechach.

wiersz ma bardzo głęboką symbolikę
moim zdaniem mówi o lekach i obawach
czy lepiej wybrać to co babcia zna bo już tam była
czy wybrać inną zupełnie nie znaną drogę
wiersz należy czytać wielowymiarowo
muszę przyznać iż widać warsztat na wysokim poziomie
Pozdrawiam serdecznie

Pardubice kojarzą mi się z wyścigami (konnymi).
A babcia potrzebuje kapci(ciepła) i spokoju.
Pozdrawiam Groszku.

Witaj .Znałam kiedyś taką panią par ' Dubicką.( już nie żyje) była wielka plotkarą przez co usłyszało towarzystwo ,wraz z nią szerzące te plotki , z ambony że ,,w świecie aktorów i dziennikarzy daje się ,,złote Oscary,a im trzeba przyznać ,,złote języki ""
Oczywiście ona była głównym członkiem grupy plotkarskiej.
Kiedy zostałam porzucona ,przyszła do mnie i mówi ,,no o czego życzysz jak głupia ,nie ten to inny ""Mówię do niej ,,albo ten albo już żaden ,z jednym byłam ,z jednym zostanę albo wolę zostać sama "" na co ona znowu do mnie żem głupia i że ,,lepiej się dziesięć razy skur.....c ""a raz dobrze wybrać"" Nie skorzystałam z tej rady ,dla mnie to było absurdalne .
W sobotę usłyszałam że nie pójdę dalej jeśli nie pozbędę się wszystkich ,,ale "" które ten zły będzie mi pokazywał .
W niedzielę Czesi przywieźli synowi auto ,żeby odstawić w garażu ,na poniedziałek.Ja wychodząc do kościoła podeszłam do syna żeby powiedzieć mu że wychodzę ( zawsze mówię dokąd idę i kiedy wrócę)
Nie wiedziałam że u syna są Czesi i nie wiedziałam że mają że sobą dużego psa ( takiego buldoga)
Podchodzę pod garaż a pies rozpędzony biegnie na mnie i szczęka .Stanęłam jak wryta,zamarłam kiedy dobiegł mi do nogi i zatrzymał się przy mnie.Bylam pewna że mnie ugryzie .
Nagle młody chłopak ,chyba syn Czecha mówi do mnie ,,on nic nie zrobi "" Ja do niego ..,,no wiem ale ....( a w myślach ale ciągle jeszcze się boję,ciągle mam problem z odwagą.Ja wiem że w każdym z nas drzemie instynkt samozachowawczy ale nie sądziłam iż to ,,ale "" tak szybko zostanie mi pokazane bo przecież właśnie o tym w pierwszej kolejności pomyślałam w sobotę .
Wiersz dla mnie dosyć trudny ,miesza się fikcja z prawdą..czy tylko mi się wydaje ?
Pozdrawiam serdecznie 😉.

U ciebie to nagminne: rzeczywistość pomieszana z absurdem. Babcia, papcie, kanapka, zupki – wszystko wydaje się codzienne, ale splecione w dziwną, nieoczywistą całość, która bawi się sensem i skojarzeniami. Gdzieś w tym wszystkim Pardubice stają się kluczem do tajemnicy, choć same w sobie pozostają zagadką.
Pardubice, czeskie miasto, wydają się tutaj punktem przemiany, kontrastem wobec tego, co „łatwe” i przewidywalne. Babcia już tam była, więc nie dziwi się światu tak, jak inni. Może to symbol doświadczenia, może sugestia, że miejsce wpływa na sposób myślenia i postrzegania świata.
Myślę, że to po prostu świetna gra słowem – trochę nonsens, trochę ukryta historia, a może po prostu zabawa wierszem.
5/6