Gdy ma się tzw. "łatwość pisania", czyli nie potrzeba zbyt wiele czasu na opisanie wierszem refleksji, zdarzenia czy emocji, nie zawsze towarzyszy temu zastanowienie czy to coś oryginalnego, czy jednak powielanie banałów i oczywistości. Pół biedy jeśli to okazja do wymiany komentarzy ze znajomymi z portalu, gorzej gdy to przymus utrwalenia na papierze. Serdecznie pozdrawiam.

Jerzy,
są piszący, celowo nie nazywam ich poetami, którzy postrzegaja świat jako skomplikowany, wynajdują kolejne dna w życiu, dowodząc swojej (nad)wrażliwości i geniuszu poetyckiego. A przecież język, również ten pisany, ma służyć porozumieniu się , objaśnianiu i przybliżaniu rozumienia rzeczywistości. Skoro jednak ludzie się różnią , trudno oczekiwać, że będą myśleć podobnie jak my i jak my odczuwać. Wydaje mi się sensowne - traktować krytyczny odbiór naszego pisania jako inny punkt widzenia, a nie peronalną agresję i jeśli jest to poparte argumentami - jest szansa na zmianę punktu widzenia u każdej ze stron. Pozornie, Twój komentarz odbiega od tematu mojego wierszyka, bowiem wyliczasz różne rodzaje poezji. Ale jest w nim oryginalne spojrzenie na banał: jeśli "ozdabia sie" tekst banałami, warto takie sytuacje przeżyć , a być może inne, trafniejsze słowa, te zdarzenia opiszą. Serdecznie pozdrawiam.

Niestety, za często określane nią teksty, nie mają nic wspólnego z oryginalnością i zwięzłością przekazu. To po prostu wymyślane na poczekaniu "myślątka". Serdecznie pozdrawiam.

Broniu,
swoje zdanie wyłuszczyłem u Marka. Serdecznie pozdrawiam.

Marku,
jeśli ma się coś do powiedzenia - to krótsza czy dłuższa forma - nie ma praktycznie dla treści znaczenia. Ale dyskutujemy o miniaturze i wartość jej polega na tym, że oszczędną ilością słów, potrafi się powiedzieć coś wartościowego. Wielu nazywa coś miniaturą, żeby uzasadnić jej krótkość, a nie zwięzłość i oryginalny przekaz. Wielu myśli sobie tak: jak jesteś taki mądry, to idź do konkretnej miniatury i ją skrytykuj. To byłoby najgłupsze, co mógłbym zrobić. Autor/autorka mają zawsze na poczekaniu wymyślenie co chcieli powiedzieć, to jest czepianie się, a komentujący dorabiaja sobie kolejne własne interpretacje i krótko mówiąc - krytyczne spojrzenie nic by nie wniosło, a na pewno zyskałoby sie kolejnej/kolejnego wroga. Coś na ten temat wiem. Dlatego myślę, że pożyteczniejsze jest poruszenie tematu, bo być może przekona chociaż niektórych "miniaturzących", że nie tedy droga, a ich msz bezkrytycznym chwalcom, być może, przejdzie ochota na bezwartościowy merytorycznie komentarz. Serdecznie pozdrawiam.

Jeśli mówimy o treści, a też uważam, że jest najważniejsza, to czy sądzisz, że dłuższa forma dla określonej treści jest lepsza? Przecież jej nie przybędzie wraz z wydłużeniem wiersza, a zostanie jeszcze bardziej rozwodniona, zaś czytelnik widząc to, zwyczajnie nie doczyta do końca.
Pozdrawiam.

Marku,
Ile się czyta kilkuzwrotkowy wiersz? Mniej niż minutę. A taka znana Mattinata to prawie trzy. Tyle też trwa przeciętna udana piosenka. Wiec porównywanie kilku wersów i miniatury muzycznej to nieporozumienie. Jedno jest pewne - istotą wiersza, niezależnie od długości, jest jego treść. Niezbyt odkrywcza treść, w jednym czy dwóch zdaniach, to nazwijmy to dosadnie - grafomania. Aforyzmy, złote myśli - to najlepsze przykłady miniatur. Samo słowo miniatura oznacza krótki utwór literacki. Msz - z dozą oryginalności i niebanalnym przekazem. Serdecznie pozdrawiam.

Konwalio,
trafnie odczytałaś moje intencje. Irytujace są pod takimi miniaturami komentarze bez cienia uzasadnienia, w rodzaju pięknie, trafnie przez łowców i łowczynie komentarzy. Serdecznie pozdrawiam.