Jako koniecznie prawdziwe i głeboko natchnione odbieram to zdanie że klucz do serca zawsze pasować nie będzie... I dla mnie tu chodzi o coś więcej niż konieczność pielęgnowania przyjaźni. Takie słowa może wypowiedzieć tylko ktoś "zaburzony", komu przyjaźń przychodzi z trudem, komu ciąży obecność drugiego człowieka i kto z tej przyjaźni instynktownie próbuje się "wyplątać". W takiej sytuacji przyjaźń staje się ogromnym zadaniem i dużo by o tym mówić. To według mnie. Dlaczego na początku jest serce tęskniące i zranione? Pewnie chodzi o to naruszone zaufanie o którym mowa w komentarzach. Ale serce tęskniące i zranione może mieć też ktoś kto zerwał przyjaźń z innych błahych przyczyn, tak się zdarza u "zaburzonych" o których mówię. Ta interpretacja to jest po prostu mój odbiór wiersza. Podoba mi się słówko "obramy", a jeśli chodzi o "go" zamiast "jego", to nie wiem co mam o tym myśleć... Czytając wiersz czytałem w odpowiednich miejscach "jego" :)