Postawiłeś zagadkę przed czytelnikiem , ale postanowiłem nie racjonalizować za bardzo tylko zaufać drodze, którą autor przecież zbudował ze słów , których znaczenie znamy. Idea pomijania przecinków jest mi bliska i to nawet wtedy, gdy w sensie fizycznym je stawiam. Wizja artystyczna 'a la Dali' ich nie znosi, nie znosi bowiem przerw, które przecież są po to, by ją sformalizować i uporządkować, a to nie zawsze służy tej prawdzie , której chce artysta. Prawda artysty jest niewątpliwie ważniejsza od "przecinkowej" gramatyki, i dotyczy to zarówno gramatyki wiersza jak i obrazu. Czasem poetyka absurdu pozwala na zobaczenie tych fragmentów Rzeczywistości , które nijak nie dadzą się wypatrzeć inaczej, dlatego ja tez , mimo mojej uporządkowanej poetyki własnej, przyłączam się do peanu na cześć Salvadora. To, co widzimy w dali mocno jest uwarunkowane naszym "ja" , dlatego nasz cień zawsze pada daleko ... Dziękuję ci za znakomity, kreatywny wiersz. Śmiało powiem, że jak zwykle. Pozdrawiam.