Ta zabawa słowami między głodem a rachunkami przypomina, jak życie potrafi zamienić się w układankę, gdzie nawet „rurka” i „dzidki” stają się bohaterami walki o przetrwanie – a każdy ruch, choć wydaje się niewinny jak dreszcz na linie spadochronu, zostawia ślad na skórze rzeczywistości. Świetnie oddane, jak w języku codziennych gestów i przedmiotów tkwi cała prawda o naszej walce z niewidzialnymi nićmi, które nas wiążą i rozliczają.

Towarówka ,rurka ,to mi się niezbyt dobrze kojarzy .
Ja jednego razu miałam taką pracę że wsiadałam do autobusu z firmy podwykonawczej Max Power ,do autobusu pracowniczego bez wyznaczonego przystanku obok stacji paliw i z czasem zaczęła pojawiać się tam policja a potem jeszcze jeden taki ,,znajomy glina "" zaczął oczerniać mnie że niby zajmuję się nierządem .To było podłe ,ordynarne ,chamskie raniące a przede wszystkim nieprawdziwe ,ponieważ jedynie dojeżdżałam tym autobusem do zakładu gdzie uczciwie i przyzwoicie pracowałam dla swoich dzieci na chleb.Nigdy tak jak wtedy nikt bardziej mnie nie podeptał ,do dzisiaj trudno mi się po tym wszystkim podnieść .Straszne ,obrzydliwe jak ktoś mógł mi to zrobić .Ja zdrady nie toleruje a czegoś takiego brzydzę się ...
Dziękuję w imieniu nas kobiet z portalu za piosenkę i życzenia .Groszek jak zawsze szarmancki i niezawodny .:-)

Miłej soboty Grosiu 🖐️😊

Dobry przykład na deformację logiki, który wciąga w dziwaczny wir skojarzeń – zupełnie jakby sam język płatał figle ... sens ucieka, a groteska przejmuje stery. Wywrócone znaczenia, nieoczywiste połączenia i absurdalny rytm sprawiają, że ten tekst brzmi jak surrealistyczny sen, a przy tym jest dla mnie językową łamigłówką.
5/6