:)

Tez tak uważam :) A wszechświat tego wiersza można zacząć zwiedzać od jakiejkolwiek linijki ;)

Anielska Łza, dziękuję za twoje słowa. Śmiem twierdzić, że zgadzamy się więcej, niż trochę :) A co do tomików, to być może ten portal rozwinie się tak, że będzie do siebie przyciągał autorów z domowego zacisza szuflad i notatników nie tylko urokiem i przyjaznym obliczem udostępnianego miejsca, ale też potencjalną możliwością druku w serii "Twoje Wiersze" :) Oczywiście, jest to tylko jedna z możliwości, by mieć coś swojego na czyjejś półce ;) Póki co, życzę nam, żeby można było wydać taki tomik, w którym jego właściciel/czytelnik mógłby, pod zawartymi w nim wierszami, dodawać komentarze, natychmiast pojawiające się we wszystkich egzemplarzach wydanego nakładu :))
Pozdrawiam :)

Iks Weli, mój komentarz był raczej odpowiedzią na komentarz Chrisa, ale cieszę się, że swoją odpowiedź skierowałeś również do mnie i że trochę się w tym wszystkim zgadzamy. Tak, zarówno Ty, jak ja i inni nam podobni nadal będziemy pisać, niezależnie od tego, czy ktoś zatrzyma się przy naszych wierszach, będziemy wyrywać pióra Aniołom i maczać je w kałamarzu serca, by napisać kolejny wiersz, który jeśli nawet trafi do serca tylko jednej osoby, by poruszyć w nim czułą strunę, to znaczy, że dla tej jednej osoby warto było go napisać. Ładnie napisałeś o tej dziurce od klucza :) Pozdrawiam cieplutko :) Ps. A tomiki... kiedyś wydamy... :)

Dzień dobry, Chris(*), dzień dobry, Anielska Łza.
Temat tego wiersza jest równy ze wszystkimi, jakie napisałem i napiszę. Jest, jaki jest. To my nadajemy mu znaczenie. Pytam: "kto wie? Czy jestem poetą (...) wymuszam haracze (...) przemycam całe wszechświaty (...)?" Czy coś mi da odpowiedź? Satysfakcję? Pieniądze? Coś tam, coś tam? Dzielimy się tu przestrzenią, do której sprowadzamy za pomocą słów to, czego ostatecznie nie da się wyrazić słowami. Ale komu to potrzebne? Ślepy nie przeczyta, głuchy nie usłyszy, głupi nie zrozumie, martwy nie zalajkuje, a wszyscy to pewnie z czasem zapomną. I co z tego? Nieważne, jakiej wielkości, z czego jest zrobiona i do kogo należy ta dziurka od klucza, jeśli da się przez nią doświadczyć zachwytu i rozwiązać jakiś supełek w naszym istnieniu. Pozdrawiam i dziękuję za możliwość odpowiedzi :)

A jest w ogóle takie pojęcie jak "poeta zawodowy"? Myślisz, że na wydawaniu kolejnych tomików można się dorobić? Jak wycenić zawarte w nich myśli, uczucia i emocje? A pamięć? Już jutro naszych dzisiejszych wierszy nikt nie będzie pamiętać, co nie znaczy, że przestaniemy pisać...