Jeśli się złapie na wędkę taką rybkę złotą
to zmęczyć ją trzeba
by płynęła do cię z ochotą

linkę popuszczaj ale z umiarem
podciągnij ją czasem
lecz delikatnie by nie zerwać wcale

tak popuszczaj po trochu
daj się jej wyszaleć
niech nerwy w postronkach
rwie w swym słodkim szale

czasem niby z pokory daj się jej powodzić
nie za nos lecz za żyłkę
niech wykrzyczy swe klątwy na haczyk twój
co ja tak za serduszko ciągnie
stul pokornie głowę na pluski jej mokre

nie zapomnij, zanęcić trochę,
przygodę posłodzić
a i dotknij czule by myślała
ze nie daremne jej męki i bóle

a gdy nową zdobycz uwidzisz
bądź tą zabawką się znudzisz
szarpnij razy kilka tak by się nie trudzić
ale by serce wyrwać prosto z wnętrza
by tę zwierzynę mocno do miłości pozniechęcać

Dobre, dobre, bardzo dobre, Piątka z plusem ;) Pozdrawiam :)

Ciekawy pomysł na wiersz , ciekawe wykonanie .

Pozdrawiam ciepło ;-)

Pragnienie czegoś nieporządanego w różnych płaszczyznach. Ciekawe.
Pozdrawiam.