X
zagubione dziecko
biały (bez rymów)
2025-04-07 22:29
nie pytaj.
te linie na skórze,
to nie sztuka.
to pamiętnik pisany wtedy,
gdy nikt nie słuchał.
czytałeś moje ręce,
jakby były listem,
a ja byłam dzieckiem,
niewinnym tylko z pozoru,
z kieszenią pełną ostrzy,
zamiast cukierków.
patrzyli.
nie z troską,
a z ciekawością.
jakby mój ból był zagadką,
a nie ogniem,
który palił mnie od środka.
a jeśli to straszne
i się boisz,
to dobrze.
bo ja też się bałam.
te linie na skórze,
to nie sztuka.
to pamiętnik pisany wtedy,
gdy nikt nie słuchał.
czytałeś moje ręce,
jakby były listem,
a ja byłam dzieckiem,
niewinnym tylko z pozoru,
z kieszenią pełną ostrzy,
zamiast cukierków.
patrzyli.
nie z troską,
a z ciekawością.
jakby mój ból był zagadką,
a nie ogniem,
który palił mnie od środka.
a jeśli to straszne
i się boisz,
to dobrze.
bo ja też się bałam.
