W ciszy
po powrocie
z przeszłości
przed lustrem bez
nawet gestu
tylko stał
tak
widać już długo
i coraz głębiej
zaskoczony uczuciem
jakby czyimś
spojrzeniem i myślą
wypatrzoną z daleka
ale w głowie swojej
zamiast w oczach
które widział
kiedy dopiero co
wczoraj
mówił do niej:

Lubiłaś być
w mojej iluzji
lustrem
i zanim mnie
odbiło inne
tylko z tobą
na każdym zdjęciu
w oczy patrzymy
jedynie sobie
wzajemnie
i bez wątpienia
ani pozy
widać dwa serca
jak na dłoni

(Czy czujesz coś
gdy ty to widzisz
cokolwiek albo
wcale nic?)

Najczęściej
wtedy w siebie
wchodziliśmy do środka
pragnienia ust
żeby czuć bez
jak pachnie wokół
otwartych dłoni
i pełnych
szczęśliwych linii
naszych punktów
wspólnych - od do -
w jednym sercu
gdzie nie musieliśmy
już mówić

Być może nawet
straciłem wzrok
żeby rozbić lustro
na tysiąc i jedyną
ścieżkę do ciebie

Ale brak odbicia już nie
ukazuje mi kierunku
na rozstajach tego samego
i zapominam gdzie

...jesteś?

Snuję więc
w nieskończoność
opowieść tę
i tamtą

...pamiętasz?

Tylko milczenie