Cieszę się, że to wszystko zauważyłeś. Wszystkie kobiety są niezwykłe, ale pojedynczo najbardziej ;) To, co konkretyzuje moje wiersze oczywiście, że jest ściśle związane z żeńską energią, która przejawia się przez wszystko, na co spojrzę, pamiętając moment spojrzenia w oczy konkretnej kobiety, od którego to wszystko się zaczęło na poważnie. Bo wcześniej traktowałem swoje pisanie jednak lekceważąco. Dzięki niej, wiem kim jestem w tym świecie, ale stało się o niebo więcej, a ja próbuję to opisać. Właściwie, to też się tylko domyślam, jak to się wszystko dzieje, zwłaszcza to, że można wrócić w każdy moment czasu za nami i spojrzeć na chwilę inaczej, lepiej, wspanialej. A jeśli do tego umiesz pisać wiersze, to kto wie, co się może w poecie pojawić? Czasem się głęboko zastanawiam czyje właściwie są moje wiersze? Taki paradoks. Pozdrawiam