spacerujesz brzegiem Wszechświata
po świecie wyłonionym ze spienionych
wód

wiesz dobrze że istniejesz
konstatujesz złożoność życia
umysłem potężnym

królujesz

dostałeś życie rozumne
wyssane z piersi matki

spozierasz na wieczność
choć jesteś chwilowym bytem
ciągiem liter DNA
masz imię
niewiele to znaczy
bo byt twój śmiertelny

marzysz

tworzysz narrację o życiu po życiu
filozofujesz badasz obliczasz
mitologizujesz -
wskrzeszając szkielety przeszłości

odwołujesz się do sprawiedliwości
wyczytanej z gwiazd

żyjesz na Ziemi - okruchu
powstałym z Wielkiego Wybuchu
to twój dom
ocalona skorupka orzecha
niewidoczna gołym okiem
na omglonym oceanie dróg

dryfujesz w kosmicznej pianie
z konieczności
przeżycia

jesteś żeglarzem

jeśli zatrzymasz się na chwilę
sercem dostrzeżesz piękno tej chwili

staniesz się myślą
wirującą na szczycie fali
niesioną wiatrem
tęsknoty

bez pewności jutra

bez pewności - wymyślonej przez
ciebie - człowieka